به گزارش گرداب، نفوذ به مغز به عنوان مرکز فرماندهی ذهن و جسم انسان، شاید آسان‌تر از آن باشد که عموم مردم تصور می‌کنند.
تامارا بوناچی، از پژوهشگران دانشگاه واشنگتن، با آزمایشی ساده نشان داده که فقط با نشاندن شما پای یک بازی کامپیوتری، هکرها می‌توانند به اطلاعاتی چنان خصوصی درباره شما و زندگی‌تان دست یابند که هوش از سرتان خواهد برد.
برای هک مغز، آنچه در پس پرده انجام می‌شود جمع‌آوری واکنش‌های عصبی شخص به محرک‌های بیرونی است. این واکنش‌ها به صورت اتوماتیک و ناخودآگاه صورت می‌گیرند و تصویربرداری از آنها و تحلیل‌شان اطلاعات خیره‌کننده‌ای درباره شخص در اختیار نفوذگران قرار می‌دهد.
در بازی ویدئویی موسوم به Flappy Whale که تامارا بوناچی طراحی کرده، واکنش‌های افراد به محرک‌هایی به ظاهر بی‌اهمیت موشکافانه سنجیده می‌شوند: لوگوی رستوران‌ها و آرم ماشین‌ها و دیگر جزئیاتی که در محیط می‌توان دید.
با تجزیه و تحلیل واکنش‌ها به این محرک‌های محیطی می‌توان پی به دیدگاه‌های مذهبی افراد برد یا از گرایش‌های سیاسی آنها پرده برداشت یا حتی وضعیت سلامت جسم و روان آنها را داوری کرد و حتی با ضریب خطایی بسیار پایین گفت که آنها نسبت به چه مسائلی پیش‌داوری‌های ذهنی دارند.
خانم بوناچی در این باره به آرس‌تکنیکا گفت: «سیگنال‌های الکتریکی تولید شده در بدن ما حامل اطلاعات حساسی درباره ما هستند؛ اطلاعاتی که شاید نخواهیم لزوما با دنیا به اشتراک بگذاریم. مهم‌تر این‌که ممکن است ما در حال افشا کردن این اطلاعات باشیم، بدون این‌که حتی از این فرآیند باخبر باشیم.»
آنچه تامارا بوناچی ابداع کرده، با هفت الکترود به سر شخص متصل می‌شود تا سیگنال‌ها را در هر لحظه آنالیز کند. واکنش شما به نمایی که در چند میلی‌ثانیه می‌بینید، هیچ رگه‌ای از خودآگاهی ندارد، اما حامل اطلاعات مهمی درباره شخصیت شماست.
هنوز شواهدی از این‌که چنین روش‌هایی برای نفوذ به مغز پیش‌تر روی افرادی در جهان آزمایش شده باشد موجود نیست. پژوهشگران می‌گویند با گسترش وی‌آر (واقعیت مجازی) و تکنولوژی‌های پوشیدنی و اپلیکیشن‌های فیتنس و سلامتی که به بدن متصل می‌شوند، ممکن است به زودی توسعه‌دهندگان این سیستم‌ها آنالیز سیگنال‌های الکتریکی مغز انسان‌ها را آغاز کنند و این می‌تواند مقدمه‌ای برای یک انقلاب بزرگ دیگر در دنیای دیجیتال باشد: دنیایی که در آن انسان‌ها ناخودآگاه خصوصی‌ترین و درونی‌ترین داده‌ها درباره خود را با محیط اطراف‌شان به اشتراک می‌گذارند.
تامارا بوناچی می‌گوید سیگنال‌های الکتریکی مغز انسان آن‌قدر حساس‌اند که باید به عنوان اطلاعات کاملا شخصی طبقه‌بندی شوند و مشمول همان حراستی که نام‌ها، آدرس‌ها و دیگر اطلاعات خصوصی می‌شوند.
