پایگاه مسیحیان کاتولیک به دنبال این است که با راه‌اندازی گالری انافتی، موزه خود را در متاورس در اختیار مردم سراسر جهان قرار دهد.
به گزارش گروه ترجمه گرداب به نقل از سایبرنیوز موزه واتیکان، پایگاه مسیحیان کاتولیک جهان دارای بیش از 800 آثار هنری برجسته است که از جمله آنها به آثار هنری میکل‌آنژ، رافائل، مارک شاگال، سالوادور دالی، وینست ون‌گوگ و پابلو پیکاسو می‌توان اشاره کرد. موزه واتیکان که در قرن 16 تاسیس شده است، سالانه میلیون‌ها بازدیدکننده از سراسر دنیا دارد و به عنوان یکی از برجسته‌ترین پایگاه‌های فرهنگی اروپا شناخته می‌شود.
حال مسئولین این موزه قصد دارند تا به دنیای متاورس ورود کنند و گالری انافتی به راه بیاندازند. این پروژه با همکاری توسعه‌دهنده متاورس شرکت سنسوریوم و بنیاد اومانیتی 2.0 (Humanity 2.0) ایجاد خواهد شد. بنیاد اومانیتی 2.0 یک سازمان غیرانتفاعی مستقر در واتیکان است. مدیر این بنیاد پدر فیلیپ لری خواهد بود که او استاد فلسفه در دانشگاه پاپ در شهر واتیکان است.
در بیانیه شرکت سنسوریوم آمده است: «این همکاری عمومی و شخصی با هدف گسترش دسترس‌پذیری میراث واتیکان، دست‌نوشته‌ها، آثار هنری و طرح‌های آموزشی برای مردم همه جهان صورت می‌گیرد. هدف این است که برای افرادی که امکان دسترسی به این آثار را ندارند، امکان تجربه مشاهده آنها را فراهم کنیم».
این گالری در سال آتی در دسترس قرار خواهد گرفت. و از طریق دسکتاپ می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد. برای تجربه کاملا غوطه‌ورانه در آن نیاز به هدست‌های واقعیت مجازی است.
پدر فیلیپ لری، مدیر بنیاد اومانیتی 2.0 نیز گفته است: «ما به دنبال همکاری با پروژه متاورس سنسوریوم هستیم تا راه‌هایی برای دموکراتیزه کردن هنر را امتحان کنیم و آثار هنری را در اختیار طیف وسیع‌تری از مردم سراسر دنیا فارغ از وضعیت اقتصادی اجتماعی و محدودیت‌های جغرافیایی آنها قرار دهیم. این همکاری با سنسوریوم ما را یک قدم در این مسیر جلو می‌برد و ما را به آخرین فناوری‌های روز دنیا مجهز می‌کند».
نمایندگان واتیکان نیز به خبرگزاری‌ها اعلام کردند که این انافتی ها برای کسب درآمد و نفع مالی استفاده نخواهند شد. هرچند هنوز کاربرد دقیق این ان‌اف‌تی‌ها آشکار نشده است:
«هدف این پروژه بنیاد اومانیتی 2.0 منحصراً اجتماعی است و به هیچ‌وجه اقتصادی نیست. همچنین در اینجا انافتی لزوما به معنی یک فرم اثر هنری نیست، بلکه می‌تواند بلیط‌ها و سایر اشیا را نیز در بر بگیرد».
در جامعه مسیحیان ایده حضور در کلیسا از طریق هدست واقعیت مجازی در حال بررسی است و افراد به بحث و گفتگو در این باره می‌پردازند. گروهی معتقدند که می‌توان تجربه دینی را به جهان متاورس منتقل کرد. صحبت از این می‌شود که کاربران با راهنمایی آواتار افراد روحانی به تجربه در مکان‌های معنوی بپردازد و به متون مذهبی گوش بسپارد. بازسازی واقعه‌های دینی نیز یکی از جنبه‌هایی است که واقعیت مجازی و متاورس می‌تواند به همراه آورد.
از نظر بسیاری این راهی برای نزدیک شدن به خدا از طریق یک ماجرای شخصی است و همچنین امکان حضور در رویدادهای مذهبی بدون نیاز به حضور فیزیکی را فراهم می‌آورد.
دی‌جی سوتو یک کشیش ساکن ویرجینیای آمریکا و از مدافعان حضور دین در متاورس می‌گوید: «آینده کلیسا در متاورس خواهد بود. متاورس ضد دنیای فیزیکی نیست. من نمی‌گویم که گردهمایی‌های فیزیکی باید از بین برود. اما در کلیسای 2030 تمرکز اصلی بر اجتماع متاورس خواهد بود». سوتو بنیادگذار کلیسای واقعیت مجازی است؛ این کلیسا تماماً در متاورس وجود دارد.
افرادی مانند او معتقدند که کلیسای واقعیت مجازی تفاوتی با کلیسای سنتی ندارد. همچنان در این کلیسا شنوندگان می‌توانند موعظه و ادعیه را گوش کنند و تجربه‌ای معنادار داشته باشند.
اما گروهی نیز رویکردی متفاوت دارند و معتقدند تجربه مذهبی در جهان مجازی و متاورس باعث شکل‌گیری سوالات بسیاری در ذهن مومنان خواهد شد و به نوعی قداست بسیاری از آئیین‌ها و مناسک زیرسوال خواهد رفت.
به عنوان مثال در جامعه مسیحیان، پل روشنبوش از کشیشان بنیاد جوانان مسیحی می‌گوید:
«در تفکرات مذهبی بدن ما اهمیت دارد زیرا خدا انسان را به اینگونه آفریده است و این بدن مورد محبت و التفات خدای متعال است. پس وقتی در فضای دیجیتالی انسانها همدیگر را دیدار می‌کنند، این بدن چه اهمیتی خواهد داشت؟».
در جامعه ما نیز از فناوری‌های واقعیت مجازی برای مقاصد مذهبی و نزدیک کردن انسان به خدا استفاده می‌شود. حال اما ضرورت این مسئله احساس می‌شود که کارشناسان این حوزه به بحث و بررسی دقیق علمی بپردازند و خط قرمزهای استفاده از فناوری‌های جهان مجازی برای مقاصد دینی را مشخص کنند.
