باراک اوباما در  ماه ژولای 2012 قانونی را تصویب کرد که به موجب آن تا  23 مارس 2013 تمامی شهروندان آمریکا؛ کوچک و بزرگ، یک میکروچیپ درمانی! دریافت خواهند نمود که به وسیله آن‌ها تمامی علائم حیاتی فرد هر زمان که مورد نیاز دولت باشد بررسی خواهد شد.

ساختار جابه‌جایی اطلاعات در این میکروچیپ که در پوست انسان کاشته می‌شود، بر اساس امواج رادیویی است. ظاهر امر این است که از این میکروچیپ جهت انجام امور تحقیقاتی و درمانی استفاده می‌شود ولی یکی از مهم‌ترین دلایلی که تمامی ساکنین ایالات متحده مجبور به انجام چنین عملی شده‌اند، این است که دولت آمریکا می‌خواهد با بررسی این کارت‌های شناسایی بایومتریک ملی؛ به بررسی مهاجرت‌ها و رفت و آمدهای شخصی و به طور کل به رصد و کنترل کامل شهروندان این کشور بپردازند.

این میکروچیپ‌ها نازک‌تر از یک مو می‌باشند، تقریبا بی‌وزنند و برای چسباندن آن‌ها به بدن؛ از خشک کردن آب پوست در آن منطقه، به جای چسب استفاده می‌شود. البته محققان برای جذاب نمودن آن بدنبال ساختن نمونه‌هایی هستند که از طریق صدای انسان قابل فرمان‌دهی باشد و بتوانند از این قابلیت در بازی‌های ویدیویی استفاده کنند.

اما مسئله این است که این میکروچیپ‌ که توسط صدای هر شخص قابل فرمان‌دهی است، توسط سازندگان آن قابل برنامه ریزی نیست؟ کم کم دولت آمریکا شهروندانش را به سمت آن‌چه در فیلم‌هایش نشان می‌دهد، سوق خواهد داد!

این عملا ظاهرا بشر دوستانه به دولت آمریکا این امکان را خواهد داد که تمامی فعالیت‌های شهروندانش را زیر نظر بگیرد؛ پروژه‌ای که مکمل دیگر پروژه‌های نقض حریم‌خصوصی شهروندان آمریکایی است. دیگر زمان انسان‌های فیلم "مردان سیاه‌پوش" گذشته است و تنها ماهواره‌ها و دوربین‌های جاسوسی نیستند که رفتار انسان را تحت کنترل می‌گیرند؛ بلکه این میکروچیپ‌ها هم در کنار دیگر امکانات تکنولوژیک مظاهری برای تنگ‌تر نمودن فعالیت‌های اجتماعی شده‌اند.

دیری نمی‌پاید که همین میکروچیپ‌ها شواهدی می‌شوند علیه صاحبانشان! شاید این تمرکز بیش از حد بر اجرای زود هنگام این طرح ظاهرا درمانی؛ راهی باشد برای سرکوب اعتراضاتی همچون جنبش % 99 درصدی!