به گزارش گرداب از سایبربان؛ میزان استفاده از روترها در هر دو زمینه به طور هم‌زمان باید تعیین شود تا مشکلی در هر دو زمنیه‌ی شارژ و مسیریابی بسته‌های اطلاعاتی شبکه ایجاد نشود.
برایس کلاگ (Bryce Kellogg)، یکی دیگر از محققان این پروژه، گفت: «اگر ما بیش از ظرفیت روترها از آن‌ها برای تأمین برق استفاده بکنیم، شبکه و اطلاعات آن از بین می‌رود؛ زیرا با این کار روترها در تمام مدت تنها به شارژ دستگاه‌ها می‌پردازند. ما روترها را دوباره برنامه‌ریزی می‌کنیم تا به کمک حسگر خاصی که برای این کار ایجاد شده است، میزان انتقال انرژی کنترل شود و بیش از حد ظرفیت این کار را انجام ندهد. به جای ایجاد یک کانال دائمی برای انتقال انرژی از طریق وایفای، ما آن‌ها را به سه کانال مجزا تقسیم می‌کنیم تا فشار زیادی به هیچ‌کدام وارد نشده و به‌طور هم‌زمان هر دو کار را انجام دهد.»
این گروه تحقیقاتی این فناوری را در محیط آزمایشگاهی در بُردهای 5.1، 6 و 8.5 متری امتحان کرده است؛ اما فعلاً به علت محدودیت‌هایی که سازمان ارتباطات فدرال آمریکا (FCC) (این سازمان وظایفی مانند تعیین استانداردهای پهنای باند و فرکانس‌های رادیویی) تعیین کرده است امکان افزایش برد آن وجود ندارد.
همچنین این فناوری با استفاده روتر «Asus RT-AC68U» در شش خانه در مناطق مختلف شهر سیاتل آمریکا آزمایش شده است. روتری که از آن نام برده شد متعلق به چند سال گذشته بوده و فناوری آن تقریباً قدیمی شده است. این موضوع نشان می‌دهد، این فناوری با استفاده از روترهای قدیمی بسیاری از شرکت‌ها قابل اجرا است. وامسی تالا (Vamsi Talla) افزود: «از نظر تئوری تنها نیاز به ارتقای نرم‌افزاری این روترها وجود دارد.»
این گروه در حال تحقیق برای کاربردی‌تر کردن و افزایش برد این فناوری است. در صورتی که این گروه بتواند با وجود محدودیت‌های ایجادشده توسط FCC برد این دستگاه را افزایش دهد و آن را عمومی کند تحول بزرگی در زمینه‌های تجاری و صنعتی ایجاد می‌شود؛ در غیر این صورت تنها یک دستاورد خواهد بود که در سطوح پایین کاربرد دارد.
قسمت اول گزارش