شاید عمده‌ترین ایراد ارز‌های دیجیتال، تسهیل فرایند پولشویی باشد.
به گزارش گروه ترجمه گرداب، راه‌های مختلفی برای پولشویی وجود دارد. اما یکی از اصلی‌ترین راه‌ها، اجاره دادن حساب کاربری در صرافی ارز دیجیتال است. دو دلیل مهم برای این موضوع وجود دارد:
دلیل اول آن است که به ظاهر همه چیز مرتب و معتبر است و معمولاً صرافی متوجه وقوع جرم نمی‌شود. در ظاهر یک حساب کاربری ساده وجود دارد که معاملات مربوط به ارز‌های دیجیتال را انجام می‌دهد!
دلیل دوم آن است که استفاده از ارز‌های رمزنگاری شده، ساده‌ترین راه برای پولشویی محسوب می‌شود. ارز‌های رمزپایه منبع خاصی ندارند و حتی به بخش اقتصادی دولت‌ها نیز مربوط نمی‌شوند؛ بنابراین نظارت و محاسبات دقیقی در مورد آن‌ها انجام نمی‌شود. چه فرصتی بهتر از این راه برای پولشویی وجود دارد؟!
حتی پس از آن که مقامات قضایی مربوطه متوجه وقوع جرم شدند، ردیابی مبدأ و مقصد و پی بردن به هدف معامله ارز دیجیتال برای آن‌ها کار چندان ساده‌ای نیست. این یکی از نقاط ضعف پول‌های اینترنتی به شمار می‌رود که راه را برای کلاهبرداران بسیار هموار کرده است.
مجرمین چگونه از طریق اجاره دادن حساب کاربری توسط کاربران سوءاستفاده می‌کنند؟
اکنون می‌دانیم که مجرمین با پرداخت مبلغی ناچیز (در مقایسه با سودی که به دست می‌آورند)، می‌توانند به راحتی معاملات خود را انجام دهند.
این جرایم ممکن است به شکل‌های گوناگونی صورت گیرد. به همین دلیل در بسیاری از موارد فرد قربانی که حساب کاربری خود در صرافی ارز دیجیتال را اجاره داده، نمی‌داند به چه دلیل مجرم شناخته شده است. اما روش‌های پولشویی در این حوزه چگونه است؟
جایگزین کردن
در همین مرحله ابتدایی، سوءاستفاده از اجاره حساب کاربری آغاز می‌شود. همان طور که می‌دانید انواع ارز‌های دیجیتال از جمله بیت‌کوین، اتریوم و ... را می‌توان از طریق شکل‌های مختلف پول مانند ارز‌های فیات (پول بدون پشتوانه) و یا سایر رمزارز‌ها خریداری کرد.
صرافی‌هایی که واسطه معاملات ارز‌های دیجیتال هستند، مقررات مختلفی را برای نظارت بر معاملات انجام شده وضع می‌کنند؛ بنابراین بدیهی است که سارقان نمی‌توانند به راحتی پول‌های خود را به ارز دیجیتال تبدیل کنند.
مجرمین برای عبور از مرحله احراز هویت و فرار از ردیابی مالی، از روش اجاره کردن حساب کاربری استفاده می‌کنند که در نهایت نیز نام دارنده حساب در معاملات درج می‌شود.
پنهان کردن
در این مرحله مجرمین به بهانه حفظ اطلاعات شخصی فرد، از سرویس‌های ناشناس برای پنهان کردن پول‌های کثیف استفاده می‌کنند. در واقع آن‌ها با استفاده از این سرویس‌ها منبع وجوه را مخفی و همچنین از این طریق ارتباطات بین معاملات ارز‌های دیجیتال را نیز از دسترس خارج می‌کنند.
بعد از خرید ارز‌های دیجیتال، امکان انتقال آن‌ها به کیف پول مجرم وجود دارد. پیگیری این که ارز دیجیتال بعد از خرید به کدام حساب یا کیف پول منتقل شده است، دشوار است. به همین علت مقامات قضایی به محض ارائه اولین شکایت و ردیابی مجرم به نام شخصی که اقدام به اجاره دادن حساب کاربری خود کرده است، می‌رسند.
ادغام
در بسیاری از کشور‌ها مجرمین پس از عبور از مرحله دوم رهایی پیدا می‌کنند و غیرقابل‌دسترس می‌شوند. اما در برخی از کشور‌هایی که قوانین محکمی برای مقابله با جرایم اقتصادی سایبری وجود دارد، کار آن‌ها سخت‌تر است. آن‌ها پول‌های کثیفی که به ارز دیجیتال تبدیل شده‌اند را با پول‌های تمیزی که از راه‌های قانونی به دست آمده‌اند، ادغام می‌کنند که این موضوع مقامات قضایی را گمراه می‌کند.
