پلتفرم حقیقت اجتماعی تنها ۶ ماه پس از راه‌اندازی پرهرج و مرج در آستانه فروپاشی است؛ اما چرا این اتفاق عجیبی نیست؟
به گزارش گرداب، تنها شش ماه پس از راه اندازی پر هرج و مرج پلتفرم حقیقت اجتماعی به نظر می‌رسد که شبکه رسانه اجتماعی دونالد ترامپ ممکن است در آستانه فروپاشی باشد. همانطور که برای اولین بار Fox Business گزارش داد این پلتفرم ظاهراً حدود ۱.۶ میلیون دلار به RightForge، شرکت زیرساخت اینترنتی که میزبان این برنامه است، بدهکار می‌باشد.
بازپرداخت این بدهی ممکن است سخت باشد، زیرا این پلتفرم به نظر نمی‌رسد درآمدی کسب کند و با مشکلات متعددی از جمله کاهش ترافیک و عدم دریافت نشان‌های استاندارد مواجه است. افزون بر این، گروه رسانه و فناوری ترامپ، شرکت مادر این پلتفرم، خود اکنون درگیر تحقیقات فدرال در مورد این است که آیا قوانین مدارک محرمانه را نقض کرده است یا خیر.
در حالی که همه چیز بسیار بد به نظر می‌رسد، اما در دنیای دیگری که ترامپ در آن زندگی می‌کند، همه چیز گلگون است. روز دوشنبه، رئیس جمهور سابق گفت که شایعات در مورد فروپاشی این پلتفرم بسیار اغراق آمیز است. اگر منصف باشیم باید بگوییم که در حالی که چندین رسانه خبری معتبر گزارش داده‌اند که پلتفرم حقیقت اجتماعی از حدود ماه مارس به RightForge پولی پرداخت نکرده است، مدیر عامل این شرکت میزبان -که خدمات خود را وقف محافظه‌کاران کرده است- این گزارش‌ها را به طور عمومی تأیید نکرده است.
در عوض، مارتین آویلا به فاکس بیزینس گفت که شرکت رایت فورج «به ماموریت پلتفرم آزادی بیان رئیس جمهور ترامپ ایمان دارد». اما من حدس می‌زنم که ایمان به آزادی بیان می‌تواند بسیار گرانبها باشد.آیا می‌توان با صد درصد اطمینان گفت که پلتفرم حقیقت بر سر شرکای تجاری خود کلاه می‌گذارد؟ نه. اما آیا اگر چنین بود برای کسی تعجب‌آور بود؟ باز هم نه. به هر حال ترامپ سابقه طولانی در امتناع از پرداخت صورت حساب‌های خود دارد.
تحقیقات USA Today در سال ۲۰۱۶ نشان داد که ترامپ در سه دهه گذشته در بیش از ۳۵۰۰ پرونده قضایی شرکت داشته است که تعداد زیادی از آن‌ها مربوط به پیمانکاران کوچک است که می‌گویند ترامپ یا شرکتهایش از پرداخت طلب آن‌ها خودداری کرده‌اند. ترامپ به جای این که از عدم انجام تعهدات قراردادی خود خجالت بکشد، خساست خود را مانند نشان افتخار بر سینه می‌زند.
او به خبرنگاران گفته است که اغلب از پرداخت صورت‌حساب‌ها خودداری می‌کند و سعی می‌کند آن‌ها را از بین ببرد. عدم پرداخت بدهی برای افراد عادی با مشکلات زیادی همراه است و اعتبار فرد را از بین می‌برد. اما برای افرادی مانند ترامپ که خود را «سلطان بدهی» می‌نامد، این یک تکنیک کسب درآمد است. او می‌گوید: «من با استفاده از بدهی، ثروت زیادی به دست آورده‌ام و اگر همه چیز درست نشد، دوباره درباره بدهی مذاکره می‌کنم. منظورم این است که این یک چیز هوشمندانه است، نه یک چیز احمقانه».
به نظر می‌رسد ترامپ در جایی که باید اعتبار داشته باشد، یعنی در قانع کردن دیگران برای پرداخت صورتحسابهایش، یک استعداد ذاتی دارد. به عنوان مثال، سال گذشته کمیته ملی جمهوری‌خواه موافقت کرد تا ۱.۶ میلیون دلار از صورت حساب‌های حقوقی شخصی ترامپ را در آنچه نیویورک تایمز به عنوان یک «توافق غیرمعمول» توصیف کرد، پرداخت کند. همچنین البته زمانی که ترامپ رئیس جمهور بود، مالیات دهندگان را مجبور کرد تا بسیاری از هزینه‌های او را تامین کتند، از جمله قبض هزار دلاری تیم او در سال ۲۰۱۹ در Mar-a-Lago.
ترامپ ممکن است بسیار بی‌اعتبار باشد، اما منصفانه است که توجه داشته باشیم که او تنها فرد ثروتمندی است که متهم به پرداخت نکردن صورتحسابهایش است. به عنوان مثال، گیسلین ماکسول، برادرش کوین و شوهرش سابقش، اسکات بورگرسون، به دلیل عدم پرداخت بیش از ۸۷۸ هزار دلار هزینه‌های حقوقی به یک شرکت حقوقی که وکالت او را بر عهده دارد، به دادگاه فراخوانده شده است. آیا من مطمئن هستم که این ادعا‌ها درست است؟ نه. آیا درست است که افراد ثروتمند یاد می‌گیرند که دارایی‌های خود را حفظ کنند، تقریباً در همان زمانی که بقیه ما در حال بازی قایم موشک هستیم؟ آره.
وقتی صحبت از ثروتمندان و فراری‌ها شد، نمی‌توانم به بوریس جانسون اشاره نکنم. نمی‌دانم که آیا او هم طلب یک شرکت میزبانی وب را نداده است یا نه، اما به طور گسترده ادعا می‌شود که او تلاش کرده است تا کمک‌کنندگان حزب محافظه‌کار را به پرداخت هزینه همه چیز خود از پرستار بچه‌هایش گرفته تا یک مربی شخصی وادار کند.
همچنین جنیفر آرکوری که در دوره‌ی تصدی مقام شهرداری لندن با بوریس جانسون رابطه داشت، یک بار ادعا کرد که جانسون برای خرید نوشیدنی در اولین قرار ملاقات‌شان، 3.10 پوند از او قرض گرفته است. به نظر می‌رسد اولین قانون باشگاه ثروتمندان این است که شما به دیگران اجازه می‌دهید برای این باشگاه پول پرداخت کنند. در همین حال، به نظر می‌رسد قانون دوم این است که ثروتمندان تعهدات قراردادی را که بقیه ما متعهد به انجام آن هستیم نادیده می‌گیرند. انگار قوانین فقط برای فقرا هستند!
_______________________________
منبع: theguardian.com
