متاورس آخرین واژه‌ای است که همه درباره‌ی آن صحبت می‌کنند. با این حال، آیا می‌تواند یک کانال فروش موثر برای خرده‌فروشان به شمار رود؟ پاسخ این پرسش در حال حاضر برای اکثر این خرده‌فروشان منفی است. هنوز برای موفق شدن موانع بسیاری وجود دارد که پردازش پرداخت، تنها یکی از آنهاست.
"پایگاه رسانه ای گرداب جهت اطلاع و افزایش دانش و سواد فضای مجازی مخاطبان خود و به ویژه دانشجویان، پژوهشگران و تصمیم گیران، ترجمه هایی در این زمنیه منتشر می‌کند. بدیهی است انتشار این مطالب، لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست."
به گزارش گرداب، اگر از مبادله‌ی نقدی در محل فروش صرف نظر کنیم، می‌توان گفت امروزه همه‌ی پرداخت‌ها مجازی هستند. حتی اگر کسب‌وکاری معتقد باشد که باید روش‌های پرداخت جایگزین مثل رمزارزهایی، چون بیتکوین را در دنیای مجازی بپذیرد، استفاده از ارز‌های دیجیتال برای تراکنش‌های پرداخت در متاورس مملو از مشکلات است. چرا؟
کریپتو و سایر ارز‌های دیجیتال برای پرداخت
کار با رمزارز‌ها می‌تواند برای مشاغل دشوارتر از پرداخت‌های معمولی باشد. ارزش ارز‌های دیجیتال مانند بیتکوین، دائما تغییر می‌کند. علاوه بر این، این ارز‌ها غیرقانونی هستند و بسیاری از مشتریان به عنوان روش قابل اعتمادی برای پرداخت به آن‌ها نگاه نمی‌کنند و ترجیح می‌دهند از آن‌ها استفاده نکنند.
ارز‌های دیجیتال واقع در رده‌ی استیبل کوین‌ها از طریق پشتوانه ارز‌های فیات نوسانات کمتری دارند (اگرچه حتی این موضوع نیز مشکوک است)، اما هنوز هیچ مقرراتی در این زمینه وجود ندارد. در حالی که بسیاری از کشور‌ها در حال توسعه‌ی ارز‌های دیجیتال بانک مرکزی (CBDC) هستند و به نظر می‌رسد در حال حاضر بیشترین اعتماد را در بین این نوع پرداخت‌ها دارند، فدرال رزرو هنوز درباره پیگیری یا اجرای CBDC تصمیمی نگرفته است.
ارز دیجیتال دیگری که می‌توان برای متاورس در نظر گرفت، پرداخت حلقه‌ی بسته است. این‌ها پرداخت‌هایی هستند که به وسیله‌ی «سکه‌ها» یا «توکن‌ها» یی انجام می‌شوند که فقط در این محیط خاص کار می‌کنند. همین اصل در باشگاه‌ها و مکان‌های تعطیلاتی نیز وجود دارد؛ اما در حوزه‌ی دیجیتال، در حال حاضر در بازی‌های آنلاین مانند فورت‌نایت (Fortnite) نیز استفاده می‌شود. در این بازیها شما می‌توانید «ارز» از پیش خریداری شده را فقط در این محیط خرج کنید. پرداخت‌های حلقه‌ی بسته بیشتر برای منحرف کردن توجه و آگاهی کاربر از خرج کردن پول واقعی ارائه می‌شود. این امر در بازی‌هایی اتفاق می‌افتد که کاربر می‌تواند تجهیزات بخرد و فقط با «ارز» بازی هزینه‌ی آن را بپردازد. این پرداخت علیرغم سادگی، با ایده‌ی کلی متاورس در تضاد است؛ زیرا فقط در مغازه‌های خاصی معتبر است و نه در کل حوزه.
علاوه بر این، برای وادار کردن گیمر‌ها به خرج کردن بیشتر، معمولا یک مقیاس تخفیف قابل توجه بر اساس میزان خرید شخصی وجود دارد. به عنوان مثال، شما باید ۱۰۰ دلار خرج کنید تا به ارزش ۱۰۰۰ دلار در پیشنهاد‌های دیجیتالی دسترسی پیدا کنید. این امر در مورد اقلام دنیای واقعی که در متاورس خریداری می‌شوند کارساز نخواهد بود؛ زیرا ارائه‌ی این نوع تخفیف‌های عمده برای بازرگانان امکان‌پذیر نیست.
روش‌های پرداخت سنتی با بیومتریک
وقتی صحبت از پرداخت در متاورس می‌شود، روش‌های پرداخت سنتی گزینه خوبی هستند. علاوه بر این، در این محیط مجازی، می‌توان از بیومتریک برای احراز هویت این روش‌های پرداخت استفاده کرد. طبق تحقیقات جونیپر، انتظار می‌رود تا سال ۲۰۲۵ حدود ۱.۴ میلیارد نفر از فناوری تشخیص چهره برای تأیید اعتبار استفاده کنند که این عدد بیش از دو برابر افرادی است که در سال ۲۰۲۰ این کار را انجام داده‌اند. چندین دلیل خوب وجود دارد که چرا به‌کارگیری فناوری بیومتریک، به ویژه در زمینه‌ی متاورس منطقی است.
در یک محیط مجازی، پرداخت با صدای خود برای مصرف‌کنندگان بسیار ساده‌تر از تعیین نحوه‌ی تایپ رمز‌های عبور طولانی است. مصرف‌کنندگان برای سرعت و راحتی ارزش قائل هستند و خرده‌فروشان می‌خواهند نیازهایشان را برآورده کنند و در عین حال تراکنش‌های پرداخت امن را برای کاهش خطر تقلب تسهیل کنند. بنابراین، واضح است که بیومتریک باید نقش بسزایی در تسهیل پرداخت‌ها در متاورس داشته باشد. خرده فروشان چه چیزی را باید در نظر بگیرند؟ مصرف‌کنندگان باید بتوانند پرداخت‌ها را به راحتی و بدون مشکل انجام دهند. در اینجا چند راه برای انجام این کار وجود دارد. پلتفرم پرداختی که زیربنای فرآیند پرداخت است، باید:
· بتواند دستگاه‌هایی را که مصرف‌کنندگان در دنیای مجازی استفاده می‌کنند، تشخیص دهد.
· شامل روش‌های پرداخت با رابط کاربری ساده، مانند کلیک کن و بپرداز (Click-to-Pay)، اپل‌پی (Apple Pay) و پی‌پل (PayPal) باشد.
· گزینه‌های پرداخت را بررسی کند که این امر به کاربران امکان می‌دهد تا با تشخیص صدا، اسکن چشم یا هر دو احراز هویت کنند (عینک‌های سه بعدی نیز از این کار پشتیبانی می‌کنند).
· گزینه‌های پرداخت و ارائه‌دهندگانی را که از احراز هویت واگذار‌شده پشتیبانی می‌کنند، در نظر بگیرد. با این
کار، خرده‌فروشان می‌توانند فرآیند احراز هویت را به عهده بگیرند و به صادرکنندگان اطلاع دهند که احراز هویت اجرا شده است تا دیگر مجبور به انجام آن نشوند. این امر می‌تواند کار تاجران را آسان‌تر کند تا احراز هویت را نه لزوما در فرآیند حساس پرداخت، بلکه در جای دیگری در سفر مشتری انجام دهند.
در آینده چه چیزی در انتظار شماست؟
سرمایه‌گذاری در این دنیای مجازی در حال رشد است. شرکت مسترکارت (Mastercard) اخیرا اعلام کرد که در حال آزمایش فناوری جدیدی است که برای عمل کردن در متاورس در نظر گرفته شده است و مشتریان را قادر می‌سازد تا با استفاده از صورت یا دست خود پرداخت‌های بیومتریک را انجام دهند. اعلامیه‌ی اخیر کپیتال وان (Capital One) نیز مبنی بر این که با کارت‌های اعتباری مجازی و توکن‌های غیر قابل تعویض (NFT) وارد دنیای متاورس خواهد شد، از این موضوع حمایت می‌کند.
علاوه بر این، متا نام سرویس فیسبوک پی (Facebook Pay) خود را به متا پی (Meta Pay) تغییر داده است. به احتمال زیاد قصد این شرکت از انجام این کار تسلط یافتن بر سیستم پرداخت متاورس است. با این حال، شرکت‌هایی مانند مسترکارت که عضو انجمن استاندارد‌های متاورس هستند، می‌توانند با این موضوع مبارزه کنند. این انجمن جایی است که بسیاری از سازمان‌ها برای تعیین استاندارد‌ها گرد هم می‌آیند و مطمئنا همه چیز را تنها در اختیار شرکت انحصارطلب متا قرار نخواهند داد.
با این همه فعالیت فروشندگان راهکار‌های پرداخت بدون شک مسیر متاورس را نیز طی خواهند کرد. در حالی که پذیرش پرداخت برای افزایش اثربخشی متاورس به عنوان یک کانال فروش قابل تصور است، برنامه‌ریزی و اجرای دقیقی مورد نیاز است که در نهایت بر روی تجربه‌ی کاربر متمرکز است و بیومتریک احتمالا یک عامل کلیدی در آن خواهد بود.
_______________________
منبع: ecommercetimes.com
