همانطور که استفاده از فناوری تکامل یافته، توانایی قلدری نیز افزایش یافته است. قلدری که زمانی محدود به مدرسه یا محله بود، اکنون به دنیای آنلاین منتقل شده است. قلدری از طریق استفاده از فناوری به عنوان "قلدری سایبری" شناخته می‌شود.
به گزارش گرداب، آزار و اذیت سایبری می‌تواند در هر جایی که تعامل اجتماعی آنلاین وجود دارد رخ دهد. به عنوان مثال، برخی از جوانان از رسانه‌های اجتماعی، بازی‌های ویدیویی، پیامک یا برنامه‌های ناشناس برای قلدری جوانان دیگر، ارسال تصاویر شرم‌آور، اشتراک‌گذاری اطلاعات خصوصی یا ارسال پیام‌های تهدیدآمیز استفاده می‌کنند. دانش‌آموزان می‌توانند از دسترسی خود به تعداد زیادی مخاطب آنلاین استفاده کنند تا همسالان خود را تشویق کنند تا با شایعات و داستان‌های غیرواقعی به آنها بپیوندند.
- چه زمانی باید گفتگوی سایبری را با فرزند یا دانش آموزم شروع کنم؟
به محض اینکه کودکان شروع به استفاده از فناوری کردند، بزرگسالان باید درباره رفتار و رفتار آنلاین و همچنین آزار و اذیت سایبری بحث کنند. هر زمان که کودکان از فناوری برای تعامل استفاده می‌کنند، توان بالقوه برای آزار و اذیت سایبری وجود دارد. این کار می‌تواند به محض دسترسی کودکان به تلفن همراه یا رایانه‌ای شروع شود که می‌توانند از آن برای اتصال به سایت‌های بازی، رسانه‌های اجتماعی، متن، پیام‌های مستقیم یا چت‌های گروهی استفاده کنند.
برای باز کردن موضوع برای بحث، به کودک بگویید:
- "من درک می‌کنم که چقدر مهم است که با بچه‌های دیگر از طریق تلفن و آنلاین ارتباط برقرار کنم. "
- "شما شایسته این هستید که از قلدری آنلاین در امان باشید، درست مانند مدرسه، زمین بازی و محله"
- "اگر اتفاقی آنلاین برای شما مضر است، مهم است که در مورد آن به من بگویید"
- چگونه می‌توانم در مورد آزار و اذیت اینترنتی با فرزند یا دانش‌آموزم گفتگو کنم؟
با جوانان در مورد نحوه برخورد زودهنگام و اغلب اوقات با رفتار آزاردهنده آنلاین صحبت کنید، همانطور که با فرزندان خود در مورد ایمن بودن در مدرسه، ماشین، سوار شدن به وسایل نقلیه عمومی یا ورزش صحبت می‌کنید.
دستورالعمل‌های آنلاین را تنظیم کنید
بزرگسالان قوانین ایمنی را برای کودکان و جوانان در دنیای فیزیکی وضع می‌کنند، مانند دستورالعمل‌هایی برای رفتار در زمین بازی، رفتن به مرکز خرید یا منع رفت و آمد هنگام بازدید از خانه دوستان. همین کار را برای دنیای سایبری آنها انجام دهید و تمام تلاش خود را بکنید تا آنها را در فرآیند مشارکت دهید. از کودک بپرسید که چه چیزی در مورد استفاده از اینترنت برای آنها مهم است و حد و مرز‌هایی را تعیین کنید که منعکس کننده ایمن و مثبت نگه داشتن آن فعالیت‌ها باشد.
- توصیه‌های خاصی که باید در نظر داشت:
- به کودکان و نوجوانان یادآوری کنید که آنها واقعاً نمی‌دانند چه کسی در طرف دیگر ارتباط آنلاین قرار دارد.
ممکن است شخصی باشد که فکر می‌کنند، اما، چون نمی‌توانند آن شخص را ببینند، باید همیشه با احتیاط در مبادلات خود عمل کنند. به آنها یادآوری کنید که کاری را به صورت آنلاین انجام ندهند یا نگویند که شخصاً انجام آن را نمی‌دهند یا به کسی نمی‌گویند. تاکید کنید که نباید چیزی را که به یک غریبه نمی‌گویند در فضای آنلاین فاش کنند.
- به آنها توصیه کنید که هرگز رمز عبور ایمیل یا حساب رسانه‌های اجتماعی خود را با کسی، حتی بهترین دوست خود، به اشتراک نگذارند. آن دوست ممکن است آن را با افراد دیگر به اشتراک بگذارد، یا ممکن است دوستی به پایان برسد، و سپس پیام‌های خصوصی آنها ناگهان بسیار عمومی شود.
به آنها کمک کنید تعیین کنند چه چیزی برای اشتراک گذاری آنلاین مناسب است و چه چیزی مناسب نیست. این می‌تواند شامل اجتناب از اشتراک گذاری عکس‌ها یا داده‌های شخصی (مانند توضیحات فیزیکی، شماره تلفن یا آدرس) باشد.
- والدین و فرزندانشان
- تصمیم بگیرید که آیا شمای بزرگسال، به گذرواژه‌های کودکان برای حساب‌های ایمیل، رسانه‌های اجتماعی یا سایر فناوری‌ها دسترسی خواهید داشت یا خیر. اگر چنین است، تعیین کنید چه زمانی ممکن است از گذرواژه آنها برای بررسی محتوای حساب استفاده کنید.
- برخی از حساب‌های آنلاین مورد علاقه کودک را با هم نگاه کنید تا در مورد اینکه پست‌های مناسب چگونه هستند صحبت کنید. ارائه مثال‌های خاص از محتوای آنلاین مناسب به درک بهتر استفاده از اینترنت سالم کمک می‌کند.
- اطمینان حاصل کنید که آنها حساب‌های رسانه‌های اجتماعی را خصوصی نگه می‌دارند و با افرادی که نمی‌شناسند "دوست" نمی‌شوند. قوانینی را در مورد اینکه آیا برای کودک اشکالی ندارد دوستانی را که شخصاً ملاقات نکرده‌اند اضافه کند وضع کنید.
- مشخص کنید که آیا شما و کودک در حساب‌های رسانه‌های اجتماعی با هم دوست خواهید بود و آیا می‌خواهید محتوایی را که به اشتراک می‌گذارد و آنلاین ارسال می‌کند تعدیل کنید.
- ساعاتی را تنظیم کنید که فناوری می‌تواند از فناوری استفاده کرد. تصمیم بگیرید که آیا محدودیت‌هایی برای استفاده از فناوری برای برقراری ارتباط با همسالان وجود دارد، مانند عدم استفاده از رایانه یا ارسال پیامک بعد از ساعت ۹ شب، در کلاس، هنگام صرف غذا، یا قبل از انجام تکالیف.
- یک کد رفتاری ایجاد کنید، مانند اینکه از رسانه‌های اجتماعی برای تحقیر یا شرمساری دیگران استفاده نکنند، حتی اگر هدف آزار و اذیت سایبری قرار بگیرند.
- مشخص کنید که اگر فرزندتان مزاحمت سایبری را تجربه کند و آن را با شما به اشتراک بگذارد، دسترسی او به فناوری محدود نخواهد شد.
- اطمینان حاصل کنید که هرگونه محدودیت فناوری در قراردادی که با کودک بسته‌اید پوشش داده شده است تا آنها بفهمند اگر با شما صحبت کنند چه اتفاقی می‌افتد و چه اتفاقی نخواهد افتاد. همیشه سعی کنید خطوط ارتباطی را باز نگه دارید، تا آنها احساس راحتی کنند که با شرایط دشوار به شما مراجعه کنند. همچنین، برای موقعیت‌هایی که کودک رفتار آزار و اذیت سایبری نشان می‌دهد، واضح باشد که عواقبی در پی خواهد داشت.
- همچنان درگیر استفاده آنلاین کودک باشید: برای والدین و مراقبین، هنگامی که قوانینی در مورد نظارت بر دسترسی شما به تلفن‌های همراه، تاریخچه متن، سایت‌های شبکه‌های اجتماعی و سایر حساب‌های رایانه‌ای که آنها ممکن است برای ارسال اطلاعات استفاده کنند وجود دارد، حتماً به طور مکرر اهمیت این موضوع را به آنها یادآوری کنید.
همانطور که کودک رشد می‌کند و به فناوری جدید دسترسی پیدا می‌کند، به یاد داشته باشید که قوانین ایمنی آنلاین خود را ارزیابی کنید تا تعیین کنید که آیا آنها موثر هستند یا خیر. به عنوان یک بزرگسال، شما مسئولیت دارید که بدانید کودکان تحت نظارت شما به صورت آنلاین چه می‌کنند. گزینه‌های کنترل والدین را از طریق ارائه دهندگان خدمات اینترنتی و بی سیم کاوش کنید و به تعیین دسترسی‌های خود به تعاملات آنلاین کودک ادامه دهید.
اگر دستورالعمل‌های گذشته دیگر جواب نمی‌دهد یا دیگر در مورد استفاده فرزندتان از فناوری کاربرد ندارد، با کودک بنشینید و دوباره صحبت کنید. آنها را تشویق کنید تا در مورد هر رفتار نامناسبی که آنلاین می‌بینند، چه برای آنها، چه توسط آنها یا برای دیگران، با شما صحبت کنند.
