آیپک آخرین بازمانده از لابی رژیم صهیونیستی ممکن است آمریکا را وارد جنگی فاجعه‌بار به خاطر این رژیم کند.
گرداب- سایت خبری "آنتی وار" در مقاله‌ای نوشته "گرانت اسمیت" به بحث پیچیده و تاریخ طولانی دخالت‌های لابی رژیم صهیونیستی در سیاست‌های آمریکا پرداخت. در این مقاله پس از اشاره به تاریخ تأسیس و روند تحولات سازمان‌های فعال در این لابی، بر این نکته تأکید شده است که "آیپک"، آخرین وارث سازمان‌های قبلی این لابی، باید از بین برود، قبل از آن که آمریکا را وارد جنگی فاجعه‌بار کند.
تلاش‌های مخفی آیپک برای متقاعد کردن آمریکا به جنگ با ایران
کنفرانس ماه آینده سیاست‌گذاری "کمیته فعالیت‌های سیاسی آمریکا و اسرائیل" [آیپک] در واشنگتن با موضوع موشکافی دقیق و مقاومت بی‌مانند برگزار می‌شود. آیپک سال‌ها بدون سر و صدا تلاش کرده تا آمریکا را به جنگ با ایران تشویق کند. این رژیم به زودی از کنگره و رئیس‌جمهور [آمریکا] خواهد "خواست" تا "توانایی تولید سلاح هسته‌ای" را آستانه جنگ معرفی کند. در واقع آن‌چه آمریکا را مجبور به حمله فوری [به ایران] خواهد کرد. از آن‌جا که ایران هیچ تهدید نظامی علیه آمریکا به حساب نمی‌آید، بسیاری از مردم آمریکا از خود می‌پرسند که این سیاست‌های پرهزینه و احتمالاً خطرناک، دقیقاً کجا تدوین می‌شوند. اخیراً برخی اسناد "اف‌بی‌آی" که از حالت سری خارج شده‌اند، نشان می‌دهند که چگونه مقامات تل‌آویو در گام اول سیاست‌ها و روابط عمومی خود را از طریق لابی‌های آمریکایی [در این کشور] پیاده کرده‌اند. تجسس‌های ضد جاسوسی در اولین جلسات همکاری آیپک، به دست وزارت امور خارجه رژیم صهیونیستی و رئیس موساد انجام می‌شد، مثالی که به خوبی چارچوبی را برای درک این موضوع فراهم می‌کند که چگونه آیپک به اعمال و تبلیغ سیاست‌های رژیم صهیونیستی در آمریکا ادامه می‌دهد.
تاریخ تأسیس آیپک و روند لابی رژیم صهیونیستی
هرچند آیپک ادعا می‌کند که "از یک بوتیک کوچک روابط عمومی طرفدار اسرائیل در دهه 1950" برخاسته است، اما اصل آن به 16 اکتبر 1948 بازمی‌گردد. این تاریخی است که "ایسایا ال. کنین" بنیان‌گذار آیپک، و چهار نفر دیگر "دفتر اطلاعات اسرائیل" را در قالب مأموریت سازمان ملل به سود رژیم صهیونیستی [و در آمریکا] تأسیس کردند. این دفتر بعدها به بخشی از وزارت امور خارجه رژیم صهیونیستی تبدیل شد. دفتر اطلاعات اسرائیل (IOI) دفاتری را در نیویورک، واشنگتن و لس‌آنجلس افتتاح کرد و این دفاتر به آزمایشگاه‌هایی تبدیل شد تا بررسی شود که مقامات صهیونیستی چگونه می‌توانند از طریق روابط عمومی، برنامه‌های لابی‌گری خود را پیش ببرند و به این ترتیب قدرت و حمایت مالی سازمان‌ها و حامیان [رژیم صهیونیستی] در آمریکا را کنترل کنند. اف‌بی‌آی با ترس و لرز اعلام کرد که کنین بنیان‌گذار دفتر اطلاعات اسرائیل، در سال 1937 و زمانی که روزنامه‌نگار روزنامه "پلین دیلر" در کلیولند بود، عضو حزب کمونیست شده است، اما وی هیچ‌گاه تحت بازجویی جنایی قرار نگرفت. کنین با تعداد زیادی از شهروندان آمریکایی و خارجی که هدف جاسوسی، عملیات‌های ضد جاسوسی خارجی و تجسس‌های امنیتی داخلی قرار گرفته بودند تعامل داشت (افرادی از قبیل "آبراهام فین‌برگ" لابی‌گر بسیار بزرگ، دیپلمات‌های صهیونیستی و بسیاری از افسرهای موساد). تنها به همین دلیل است که همه حرکات کنین مدام در صدها صفحه از اسناد تازه افشا شده اف‌بی‌آی ذکر شده است.
دفاتر مختلف لابی رژیم صهیونیستی، هر کدام با حوزه وظایف متفاوت
ایسایا کنین پس از ترک روزنامه پلین دیلر به یکی از عوام باتجربه روابط عمومی در بخش مدیریت روابط عمومی هیئت [اعزامی] سازمان ملل [به] رژیم صهیونیستی تبدیل شد. به خاطر تیزهوشی و همچنین آشنایان کنین در روابط عمومی بود که دفتر اطلاعات اسرائیل توانست تبلیغات رژیم صهیونیستی را مستقیماً وارد رسانه‌های عمده آمریکایی کند. موضوع یکی از نشست‌های هیئت رئیسه روابط عمومی دفتر اطلاعات اسرائیل که در تاریخ 9 می 1949 در خانه سرکنسول رژیم صهیونیستی در نیویورک برگزار شد، تلاش برای تصویب برنامه‌های رسانه‌ای در آمریکا به منظور تقویت اقتصاد رژیم صهیونیستی بود. دفتر اطلاعات اسرائیل می‌خواست با "تأمین بودجه برای برنامه‌های مهم تبلیغاتی" در هشت تا دوازده مجله برتر، مقالاتی را به چاپ برساند، از جمله "ریدرز دایجست" و "کازموپولیتن". تمرکز دفتر اطلاعات اسرائیل در نیویورک بر "سازمان ملل، سازمان‌ها(ی یهودی) و رسانه‌های سرچشمه گرفته از نیویورک" بود؛ در حالی که دفتر اطلاعات اسرائیل در واشنگتن شامل سایر سفارت‌خانه‌ها، کنگره، مطبوعات واشنگتن و "کلوپ ملی مطبوعات" آمریکا بود.
دفتر اطلاعات اسرائیل یا بازوی جاسوسی موساد
در جلسه 18 ژوئیه 1949 بود که "روون دافنی" سرکنسول رژیم صهیونیستی به ایسایا کنین و سایر افراد اعلام کرد که "موشه شارت" وزیر خارجه، با همکاری "روون شیلوا" و "الیاهو ایلاث" سفیر رژیم صهیونیستی در آمریکا، اخیراً جلسه‌ای در مورد راهبرد روابط عمومی برگزار کرده و در مورد همه چیز به جز بحث بودجه "تصمیمات دقیقی" گرفته‌اند. کنین گزارش داد که دفتر اطلاعات اسرائیل در نیویورک با مدیریت وی، آماده پذیرش این مسئولیت است. توصیفات اف‌بی‌آی نشان می‌دهد که این دفتر تا پیش از این نیز وظیفه‌ای شبیه به پایگاه اطلاعاتی موساد را به عهده داشته است. دفتر اطلاعات اسرائیل در نیویورک وظیفه دریافت تلگراف‌های اطلاعاتی از رژیم صهیونیستی را به عهده داشت. یکی از اعضا، اغلب روز خود را به "رمزگشایی و الگونگاری" این تلگراف‌ها اختصاص می‌داد. بخش‌های مختلف دفتر اطلاعات اسرائیل در سراسر آمریکا ارتباطات ایمنی را میان خود پایه‌گذاری کرده بودند. دافنی گزارش داد که "دفتر او [کنین] و دفتر اطلاعات اسرائیل در واشنگتن کدهایی را برنامه‌ریزی کردند تا بتوانند پیام‌های طبقه‌بندی [و رمزدار] شده را ترجمه کنند."
افشای اسناد سری دولت آمریکا در خود این کشور به وسیله رژیم صهیونیستی
در طول سال 1949 بود که کنین پیش‌نویس یک گزارش سری در زمینه راهبرد [های دفتر اطلاعات اسرائیل] را تدوین کرد. این پیش‌نویس در مورد آن بود که وزارت امور خارجه رژیم صهیونیستی چگونه می‌تواند برنامه‌های سیاستی و روابط عمومی خود را به مؤثرترین وجه در آمریکا اعمال کند. گزارش کنین توصیف کرده بود که چگونه دفتر اطلاعات اسرائیل در نیویورک اطلاعات تل‌آویو را به اخبار [در آمریکا] تبدیل می‌کند. اف‌بی‌آی اشاره می‌کند که دفتر اطلاعات اسرائیل در نیویورک اسناد را در رسانه‌های عمومی و برای عموم مردم منتشر می‌کند.
دفتر اطلاعات اسرائیل در واشنگتن، پایگاه اطلاعاتی تل‌آویو است
کنین در سپتامبر 1949 شروع به انتشار اخبار هفتگی در سرویس‌های خبری، روزنامه‌های انگلیسی-یهودی، سازمان‌های یهودی و اشخاص کرد. اف‌بی‌آی همچنین اشاره کرد یکی از راهبردهای کنین این بوده که دستگاه رسانه‌ای لابی رژیم صهیونیتی برای انتشار اخبار مثبت [به سود رژیم صهیونیستی] باید هزینه پرداخت کند. کنین در توصیف وظایف اصلی دفتر اطلاعات اسرائیل و با اشاره به انتقال قریب‌الوقوع خود به واشنگتن می‌گوید: «در این گزارش هم چنین آمده است که کنفرانس‌های متعددی با حضور نمایندگان آژانس‌های یهودی و "شورای آمریکایی صهیونیسم" برگزار می‌شد تا سیاست‌ها و تکنیک‌های روابط عمومی مورد بحث قرار گیرد. در گزارش آمده که چگونه 104 آژانس ملی یهودی در نیویورک اخبار را دریافت کرده و دائماً تقاضای مشاوره در زمینه [نگارش] مقالات خبری، مقاله‌های موضوعی و تصاویر را دارند، و با خرید و توزیع [اخبار] در سطح گسترده، به ایجاد برخی از انتشارات‌های بسیار مهم کمک کرده‌اند. وی [کنین] به جمع‌آوری اطلاعات، افراد همراه [مقامات] در دیدارهای مطبوعاتی و سایر سفارت‌خانه‌ها، افراد مشهور عضو احزاب سیاسی ملی، مقامات کنگره و دولت می‌پردازد... واشنگتن شهر ارتباطات فردی است. دفتر واشنگتن یک پایگاه مفید اطلاعاتی برای تل‌آویو است. یک دفتر اطلاعاتی نه به معنای [صرفاً] تولید و توزیع [اخبار].»
دخالت مستقیم دفتر اطلاعات اسرائیل در سیاست‌های خارجی آمریکا
دفتر اطلاعات اسرائیل نیز مانند آیپک امروزی، نسبت به اهداف نظامی رژیم صهیونیستی بسیار حساس بود. این دفتر در ژانویه 1950 راهبردی را طراحی کرد تا فروش سلاح به وسیله آمریکا به اعراب را لغو کند. "موشه کرن" مسئول هماهنگی هیئت رئیسه روابط مطبوعاتی دفتر اطلاعات اسرائیل، در مورد شرایط وخیم به وجود آمده با خرید اسلحه به وسیله مصر، با سازمان‌های یهودی بحث کرده بود؛ که توازن قدرت در خاورمیانه بر اثر این اقدام کاملاً تغییر خواهد کرد و بهتر است در این زمینه روزنامه‌های مهم را در جریان قرار دهیم. کنین با راهبرد وزارت خارجه یا موساد موافق بود، اما در مورد تاکتیک‌های لازم نظر دیگری داشت. وی بر فواید رویکرد غیر مستقیم تأکید می‌کرد و می‌گفت که هر گونه اقدامی در این زمینه بهتر است از شورای امنیت سازمان ملل آغاز شود و یا خبری بسیار بزرگ منتشر شود که بتواند به گونه‌ای سیاست‌های فروش اسلحه آمریکا را تغییر دهد که ارتباط آن با دفتر اطلاعات اسرائیل آشکار نشود. کنین معتقد بود که شاید مقابله مستقیم با اهداف آمریکا در جنگ سرد مبنی بر خرید دوست در خاورمیانه با فروش اسلحه، خطرناک باشد. به اعتقاد کنین از آن‌جا که بحث [خرید و فروش] سلاح، از موضوعات مطرح میان شرق و غرب است، دریافت حمایت از روزنامه‌ها کار دشواری خواهد بود. گزارش اف‌بی‌آی صراحتاً اقدامات کنین را از جمله مثال‌های تلاش صهیونیست ها برای تغییر سیاست‌های وزارت خارجه آمریکا دانسته است. در نتیجه این تلاش‌ها سرکوب شدند.
افشای ماهیت دفتر اطلاعات اسرائیل پس از تصویب لایحه ثبت‌نام نمایندگان خارجی
به موجب "لایحه ثبت‌نام نمایندگان خارجی" [FARA] سال 1938، کنین و سایر عوامل دفتر اطلاعات اسرائیل مجبور شدند تا دریافت بودجه به وسیله تل‌آویو و برنامه‌های عمده تبلیغاتی خود را افشا کنند. به موجب این لایحه همچنین تمام ارتباطات شخصی همانند اخبار منتشر شده، جزوه‌ها و حتی سرمقاله‌ها نیز باید صراحتاً وابسته به تل‌آویو و یا نمایندگان خارجی مختص آن‌ها اعلام می‌شد. دفتر اطلاعات اسرائیل می‌خواست از زیر بار این قانون شانه خالی کند. وزارت دادگستری [آمریکا] از سال 1948 به بعد، مدام شکایت‌هایی را از دفتر اطلاعات اسرائیل به خاطر گزارش‌های ناقص و حتی عدم افشای وجود عملیاتی بزرگ در کالیفرنیا دریافت کرد. اف‌بی‌آی چندین نمونه از مقالات تبلیغاتی مخفی از سوی دفتر اطلاعات اسرائیل را تسلیم وزارت دادگستری کرد؛ این مقالات فاقد مهر اجباری معرف "نماینده خارجی" بودند. کنین تحت همین فشارها به این نتیجه رسید که دیگر باید از حوزه اعمال لایحه ثبت‌نام نمایندگان خارجی خارج شود و به واشنگتن برود.
کنین تحت فشار لایحه ثبت‌نام نمایندگان خارجی مجبور به نقل مکان به واشنگتن شد
کنین در سال 1951 پیرامون جدایی‌ش از دفتر اطلاعات اسرائیل رسماً با این دفتر مذاکره کرد. وی این اقدام را مطابق دستوری مبنی بر آغاز لابی‌گری به وسیله سازمان‌های شهروندی آمریکایی و با بودجه رژیم صهیونیستی دانست. بنا به شرح حال کنین، انگیزه اصلی وی از این اقدام، تلاش برای تصویب قانون کمک مالی [به رژیم صهیونیستی] بود. کنین در فوریه 1951 به عنوان یک لابی‌گر داخلی ثبت‌نام کرد و از دفتر لایحه ثبت‌نام نمایندگان خارجی وزارت دادگستری خواست تا وی را از لیست نمایندگان خارجی حذف کند. وی سپس گفت: «اسرائیلی‌ها به دنبال لابی‌گری بودند تا برای تصویب قوانین لازم [برای تأمین بودجه اسرائیل] تلاش کند... آیا من هیئت اسرائیلی را شش ماه ترک می‌کردم تا در واشینگتن لابی‌گری کنم؟ سؤالات دیگری نیز وجود داشت. آیا باید هم چنان به عنوان نماینده اسرائیل ثبت‌نام می‌کردم؟ آیا درست بود که یک سفارت‌خانه لابی‌گری کند؟ سفارت‌خانه‌ها با وزارت خارجه صحبت می‌کردند و رأی‌دهنده‌های آمریکایی نیز با نماینده‌های خود در کنگره حرف می‌زدند.»
تبدیل دفتر اطلاعات اسرائیل به آیپک بدون تغییر در وظایف
کنین دستور بعدی وزارت دادگستری را مبنی بر لزوم ثبت‌نام دوباره وی به عنوان نماینده خارجی رژیم صهیونیستی، نادیده گرفت. در طول دهه 1950، "آژانس یهودی در بیت‌المقدس" با بودجه تل‌آویو به طور مخفیانه و با تأمین بودجه خبرنامه کنین موسوم به "گزارش خاورمیانه" در واقع دست مزد وی را پرداخت می‌کرد. دفتر محلی اف‌بی‌آی در واشنگتن خبرنامه گزارش خاورمیانه را "یک انتشارات افراطی ضد عرب، طرفدار اسرائیل و طرفدار صهیونیسم" توصیف کرد که "صراحتاً ماهیتی تبلیغاتی" دارد. آیپک تحت ریاست کنین دفاتر مختص به خود را در واشنگتن، نیویورک و کالیفرنیا تأسیس کرد. این سازمان آن چنان وظایف وزارت خارجه رژیم صهیونیستی را به عهده گرفت که نمایندگی‌های دفتر اطلاعات اسرائیل دیگر زائد به نظر می‌رسیدند و در نهایت نیز همگی بسته شدند. کنین و سازمان‌های لابی‌گر صهیونیست تاکتیک "بازسازی" خود را اتخاذ کردند تا در صورتی که افشای عمومی پول‌شویی و تجسس‌های جاسوسانه این لابی و یا دستور وزارت دادگستری مبنی بر ثبت‌نام به عنوان نمایندگان خارجی، باعث تهدید این سازمان‌ها شد، بتوانند از طریق ایجاد دفاتری با نام‌های جدید همچنان به فعالیت‌های خود ادامه دهند.
شکست آیپک در ادامه فعالیت‌های دفتر اطلاعات اسرائیل
آیپک هم چنان از تعداد بسیاری از تاکتیک‌های غیر مستقیم روابط عمومی استفاده می‌کند که به وسیله کنین معرفی شده‌اند. هر چند این کار را با مهارت بسیار کم‌تری انجام می‌دهد. در سال 2004، این سازمان تلاش کرد تا با انتشار اطلاعات سری دزدیده شده از دولت آمریکا در روزنامه "واشنگتن پست" نشان دهد که ایران درگیر "جنگ تمام عیار" با آمریکا است. اما این تلاش نتیجه عکس داد و به اتهام علیه کارکنان آیپک بنا به "لایحه جاسوسی" و در نتیجه تشکیل پرونده خجالت‌آوری با مظمون رسوایی این سازمان شد که هم‌اکنون در دادگاه استیناف واشنگتن وجود دارد. هم چنین تلاش مخفیانه مدیر سابق روابط عمومی آیپک برای اخراج اعضای اندیشکده‌های مختلف منتقد به لابی صهیونیست نیز ناکام ماند زیرا این نقشه به طور گسترده در اینترنت افشا شد. امروزه تلاش رسانه‌های عمومی و مطبوعات برای همراهی دائمی با آیپک و کوبیدن بر طبل جنگ، بیش‌تر و بیش‌تر با مانع تمسخر و ریشخند در فضای اینترنت مواجه می‌شود. "لایحه آزادی اطلاعات" هم چنان به روند دائم افشای اسناد و در اختیار عموم قرار گرفتن آن‌ها منجر می‌شود و مشخص می‌کند که چگونه آیپک (درست مثل شکل قبلی آن دفتر اطلاعات اسرائیل) نیز هم چنان بیش‌تر حکم بازوی وزارت خارجه رژیم صهیونیستی و موساد را دارد تا یک سازمان خیریه قانونی.
لزوم مقابله آمریکا با آیپک پیش از آن‌که این سازمان آمریکا را وارد جنگی فاجعه‌آور به خاطر رژیم صهیونیستی کند
هرچند مقامات ضد جاسوسی و هم چنین اعمال قانون در آمریکا تلاش کردند اما نتوانستند با آژانس خارجی مخفی آیپک در طول جنگ سرد مقابله کنند و یا آن را در چارچوب قانون محصور کنند. امروزه پی‌گیری منافع رژیم صهیونیستی به وسیله این لابی باعث شده تا تمام خاورمیانه با تهدید غرق شدن در جنگ مواجه و رشته‌های امید برای احیای اقتصاد جهانی نیز قطع شود. این موضوع که رژیم صهیونیستی مستقیماً آیپک را مدیریت می‌کند، دیگر نیازی به اثبات ندارد، چرا که "شیمون پرز" و "بنیامین نتانیاهو" برای ورود ناخوانده به سیاست‌های آمریکا در این سال انتخابات، از همین سازمان کمک می‌خواهند. فقط باید ببینیم چه زمانی آمریکایی‌های نگران از این ماجرا، با عصبانیت وارد صحنه می‌شوند و با آیپک مقابله می‌کنند. پیش از آن‌که اصول خارجی این سازمان، آمریکا را وارد جنگی فاجعه‌آمیز به خاطر رژیم صهیونیستی کند.
منبع: فارس
تلاش‌های مخفی آیپک برای متقاعد کردن آمریکا به جنگ با ایران
کنفرانس ماه آینده سیاست‌گذاری "کمیته فعالیت‌های سیاسی آمریکا و اسرائیل" [آیپک] در واشنگتن با موضوع موشکافی دقیق و مقاومت بی‌مانند برگزار می‌شود. آیپک سال‌ها بدون سر و صدا تلاش کرده تا آمریکا را به جنگ با ایران تشویق کند. این رژیم به زودی از کنگره و رئیس‌جمهور [آمریکا] خواهد "خواست" تا "توانایی تولید سلاح هسته‌ای" را آستانه جنگ معرفی کند. در واقع آن‌چه آمریکا را مجبور به حمله فوری [به ایران] خواهد کرد. از آن‌جا که ایران هیچ تهدید نظامی علیه آمریکا به حساب نمی‌آید، بسیاری از مردم آمریکا از خود می‌پرسند که این سیاست‌های پرهزینه و احتمالاً خطرناک، دقیقاً کجا تدوین می‌شوند. اخیراً برخی اسناد "اف‌بی‌آی" که از حالت سری خارج شده‌اند، نشان می‌دهند که چگونه مقامات تل‌آویو در گام اول سیاست‌ها و روابط عمومی خود را از طریق لابی‌های آمریکایی [در این کشور] پیاده کرده‌اند. تجسس‌های ضد جاسوسی در اولین جلسات همکاری آیپک، به دست وزارت امور خارجه رژیم صهیونیستی و رئیس موساد انجام می‌شد، مثالی که به خوبی چارچوبی را برای درک این موضوع فراهم می‌کند که چگونه آیپک به اعمال و تبلیغ سیاست‌های رژیم صهیونیستی در آمریکا ادامه می‌دهد.
تاریخ تأسیس آیپک و روند لابی رژیم صهیونیستی
هرچند آیپک ادعا می‌کند که "از یک بوتیک کوچک روابط عمومی طرفدار اسرائیل در دهه 1950" برخاسته است، اما اصل آن به 16 اکتبر 1948 بازمی‌گردد. این تاریخی است که "ایسایا ال. کنین" بنیان‌گذار آیپک، و چهار نفر دیگر "دفتر اطلاعات اسرائیل" را در قالب مأموریت سازمان ملل به سود رژیم صهیونیستی [و در آمریکا] تأسیس کردند. این دفتر بعدها به بخشی از وزارت امور خارجه رژیم صهیونیستی تبدیل شد. دفتر اطلاعات اسرائیل (IOI) دفاتری را در نیویورک، واشنگتن و لس‌آنجلس افتتاح کرد و این دفاتر به آزمایشگاه‌هایی تبدیل شد تا بررسی شود که مقامات صهیونیستی چگونه می‌توانند از طریق روابط عمومی، برنامه‌های لابی‌گری خود را پیش ببرند و به این ترتیب قدرت و حمایت مالی سازمان‌ها و حامیان [رژیم صهیونیستی] در آمریکا را کنترل کنند. اف‌بی‌آی با ترس و لرز اعلام کرد که کنین بنیان‌گذار دفتر اطلاعات اسرائیل، در سال 1937 و زمانی که روزنامه‌نگار روزنامه "پلین دیلر" در کلیولند بود، عضو حزب کمونیست شده است، اما وی هیچ‌گاه تحت بازجویی جنایی قرار نگرفت. کنین با تعداد زیادی از شهروندان آمریکایی و خارجی که هدف جاسوسی، عملیات‌های ضد جاسوسی خارجی و تجسس‌های امنیتی داخلی قرار گرفته بودند تعامل داشت (افرادی از قبیل "آبراهام فین‌برگ" لابی‌گر بسیار بزرگ، دیپلمات‌های صهیونیستی و بسیاری از افسرهای موساد). تنها به همین دلیل است که همه حرکات کنین مدام در صدها صفحه از اسناد تازه افشا شده اف‌بی‌آی ذکر شده است.
دفاتر مختلف لابی رژیم صهیونیستی، هر کدام با حوزه وظایف متفاوت
ایسایا کنین پس از ترک روزنامه پلین دیلر به یکی از عوام باتجربه روابط عمومی در بخش مدیریت روابط عمومی هیئت [اعزامی] سازمان ملل [به] رژیم صهیونیستی تبدیل شد. به خاطر تیزهوشی و همچنین آشنایان کنین در روابط عمومی بود که دفتر اطلاعات اسرائیل توانست تبلیغات رژیم صهیونیستی را مستقیماً وارد رسانه‌های عمده آمریکایی کند. موضوع یکی از نشست‌های هیئت رئیسه روابط عمومی دفتر اطلاعات اسرائیل که در تاریخ 9 می 1949 در خانه سرکنسول رژیم صهیونیستی در نیویورک برگزار شد، تلاش برای تصویب برنامه‌های رسانه‌ای در آمریکا به منظور تقویت اقتصاد رژیم صهیونیستی بود. دفتر اطلاعات اسرائیل می‌خواست با "تأمین بودجه برای برنامه‌های مهم تبلیغاتی" در هشت تا دوازده مجله برتر، مقالاتی را به چاپ برساند، از جمله "ریدرز دایجست" و "کازموپولیتن". تمرکز دفتر اطلاعات اسرائیل در نیویورک بر "سازمان ملل، سازمان‌ها(ی یهودی) و رسانه‌های سرچشمه گرفته از نیویورک" بود؛ در حالی که دفتر اطلاعات اسرائیل در واشنگتن شامل سایر سفارت‌خانه‌ها، کنگره، مطبوعات واشنگتن و "کلوپ ملی مطبوعات" آمریکا بود.
دفتر اطلاعات اسرائیل یا بازوی جاسوسی موساد
در جلسه 18 ژوئیه 1949 بود که "روون دافنی" سرکنسول رژیم صهیونیستی به ایسایا کنین و سایر افراد اعلام کرد که "موشه شارت" وزیر خارجه، با همکاری "روون شیلوا" و "الیاهو ایلاث" سفیر رژیم صهیونیستی در آمریکا، اخیراً جلسه‌ای در مورد راهبرد روابط عمومی برگزار کرده و در مورد همه چیز به جز بحث بودجه "تصمیمات دقیقی" گرفته‌اند. کنین گزارش داد که دفتر اطلاعات اسرائیل در نیویورک با مدیریت وی، آماده پذیرش این مسئولیت است. توصیفات اف‌بی‌آی نشان می‌دهد که این دفتر تا پیش از این نیز وظیفه‌ای شبیه به پایگاه اطلاعاتی موساد را به عهده داشته است. دفتر اطلاعات اسرائیل در نیویورک وظیفه دریافت تلگراف‌های اطلاعاتی از رژیم صهیونیستی را به عهده داشت. یکی از اعضا، اغلب روز خود را به "رمزگشایی و الگونگاری" این تلگراف‌ها اختصاص می‌داد. بخش‌های مختلف دفتر اطلاعات اسرائیل در سراسر آمریکا ارتباطات ایمنی را میان خود پایه‌گذاری کرده بودند. دافنی گزارش داد که "دفتر او [کنین] و دفتر اطلاعات اسرائیل در واشنگتن کدهایی را برنامه‌ریزی کردند تا بتوانند پیام‌های طبقه‌بندی [و رمزدار] شده را ترجمه کنند."
افشای اسناد سری دولت آمریکا در خود این کشور به وسیله رژیم صهیونیستی
در طول سال 1949 بود که کنین پیش‌نویس یک گزارش سری در زمینه راهبرد [های دفتر اطلاعات اسرائیل] را تدوین کرد. این پیش‌نویس در مورد آن بود که وزارت امور خارجه رژیم صهیونیستی چگونه می‌تواند برنامه‌های سیاستی و روابط عمومی خود را به مؤثرترین وجه در آمریکا اعمال کند. گزارش کنین توصیف کرده بود که چگونه دفتر اطلاعات اسرائیل در نیویورک اطلاعات تل‌آویو را به اخبار [در آمریکا] تبدیل می‌کند. اف‌بی‌آی اشاره می‌کند که دفتر اطلاعات اسرائیل در نیویورک اسناد را در رسانه‌های عمومی و برای عموم مردم منتشر می‌کند.
دفتر اطلاعات اسرائیل در واشنگتن، پایگاه اطلاعاتی تل‌آویو است
کنین در سپتامبر 1949 شروع به انتشار اخبار هفتگی در سرویس‌های خبری، روزنامه‌های انگلیسی-یهودی، سازمان‌های یهودی و اشخاص کرد. اف‌بی‌آی همچنین اشاره کرد یکی از راهبردهای کنین این بوده که دستگاه رسانه‌ای لابی رژیم صهیونیتی برای انتشار اخبار مثبت [به سود رژیم صهیونیستی] باید هزینه پرداخت کند. کنین در توصیف وظایف اصلی دفتر اطلاعات اسرائیل و با اشاره به انتقال قریب‌الوقوع خود به واشنگتن می‌گوید: «در این گزارش هم چنین آمده است که کنفرانس‌های متعددی با حضور نمایندگان آژانس‌های یهودی و "شورای آمریکایی صهیونیسم" برگزار می‌شد تا سیاست‌ها و تکنیک‌های روابط عمومی مورد بحث قرار گیرد. در گزارش آمده که چگونه 104 آژانس ملی یهودی در نیویورک اخبار را دریافت کرده و دائماً تقاضای مشاوره در زمینه [نگارش] مقالات خبری، مقاله‌های موضوعی و تصاویر را دارند، و با خرید و توزیع [اخبار] در سطح گسترده، به ایجاد برخی از انتشارات‌های بسیار مهم کمک کرده‌اند. وی [کنین] به جمع‌آوری اطلاعات، افراد همراه [مقامات] در دیدارهای مطبوعاتی و سایر سفارت‌خانه‌ها، افراد مشهور عضو احزاب سیاسی ملی، مقامات کنگره و دولت می‌پردازد... واشنگتن شهر ارتباطات فردی است. دفتر واشنگتن یک پایگاه مفید اطلاعاتی برای تل‌آویو است. یک دفتر اطلاعاتی نه به معنای [صرفاً] تولید و توزیع [اخبار].»
دخالت مستقیم دفتر اطلاعات اسرائیل در سیاست‌های خارجی آمریکا
دفتر اطلاعات اسرائیل نیز مانند آیپک امروزی، نسبت به اهداف نظامی رژیم صهیونیستی بسیار حساس بود. این دفتر در ژانویه 1950 راهبردی را طراحی کرد تا فروش سلاح به وسیله آمریکا به اعراب را لغو کند. "موشه کرن" مسئول هماهنگی هیئت رئیسه روابط مطبوعاتی دفتر اطلاعات اسرائیل، در مورد شرایط وخیم به وجود آمده با خرید اسلحه به وسیله مصر، با سازمان‌های یهودی بحث کرده بود؛ که توازن قدرت در خاورمیانه بر اثر این اقدام کاملاً تغییر خواهد کرد و بهتر است در این زمینه روزنامه‌های مهم را در جریان قرار دهیم. کنین با راهبرد وزارت خارجه یا موساد موافق بود، اما در مورد تاکتیک‌های لازم نظر دیگری داشت. وی بر فواید رویکرد غیر مستقیم تأکید می‌کرد و می‌گفت که هر گونه اقدامی در این زمینه بهتر است از شورای امنیت سازمان ملل آغاز شود و یا خبری بسیار بزرگ منتشر شود که بتواند به گونه‌ای سیاست‌های فروش اسلحه آمریکا را تغییر دهد که ارتباط آن با دفتر اطلاعات اسرائیل آشکار نشود. کنین معتقد بود که شاید مقابله مستقیم با اهداف آمریکا در جنگ سرد مبنی بر خرید دوست در خاورمیانه با فروش اسلحه، خطرناک باشد. به اعتقاد کنین از آن‌جا که بحث [خرید و فروش] سلاح، از موضوعات مطرح میان شرق و غرب است، دریافت حمایت از روزنامه‌ها کار دشواری خواهد بود. گزارش اف‌بی‌آی صراحتاً اقدامات کنین را از جمله مثال‌های تلاش صهیونیست ها برای تغییر سیاست‌های وزارت خارجه آمریکا دانسته است. در نتیجه این تلاش‌ها سرکوب شدند.
افشای ماهیت دفتر اطلاعات اسرائیل پس از تصویب لایحه ثبت‌نام نمایندگان خارجی
به موجب "لایحه ثبت‌نام نمایندگان خارجی" [FARA] سال 1938، کنین و سایر عوامل دفتر اطلاعات اسرائیل مجبور شدند تا دریافت بودجه به وسیله تل‌آویو و برنامه‌های عمده تبلیغاتی خود را افشا کنند. به موجب این لایحه همچنین تمام ارتباطات شخصی همانند اخبار منتشر شده، جزوه‌ها و حتی سرمقاله‌ها نیز باید صراحتاً وابسته به تل‌آویو و یا نمایندگان خارجی مختص آن‌ها اعلام می‌شد. دفتر اطلاعات اسرائیل می‌خواست از زیر بار این قانون شانه خالی کند. وزارت دادگستری [آمریکا] از سال 1948 به بعد، مدام شکایت‌هایی را از دفتر اطلاعات اسرائیل به خاطر گزارش‌های ناقص و حتی عدم افشای وجود عملیاتی بزرگ در کالیفرنیا دریافت کرد. اف‌بی‌آی چندین نمونه از مقالات تبلیغاتی مخفی از سوی دفتر اطلاعات اسرائیل را تسلیم وزارت دادگستری کرد؛ این مقالات فاقد مهر اجباری معرف "نماینده خارجی" بودند. کنین تحت همین فشارها به این نتیجه رسید که دیگر باید از حوزه اعمال لایحه ثبت‌نام نمایندگان خارجی خارج شود و به واشنگتن برود.
کنین تحت فشار لایحه ثبت‌نام نمایندگان خارجی مجبور به نقل مکان به واشنگتن شد
کنین در سال 1951 پیرامون جدایی‌ش از دفتر اطلاعات اسرائیل رسماً با این دفتر مذاکره کرد. وی این اقدام را مطابق دستوری مبنی بر آغاز لابی‌گری به وسیله سازمان‌های شهروندی آمریکایی و با بودجه رژیم صهیونیستی دانست. بنا به شرح حال کنین، انگیزه اصلی وی از این اقدام، تلاش برای تصویب قانون کمک مالی [به رژیم صهیونیستی] بود. کنین در فوریه 1951 به عنوان یک لابی‌گر داخلی ثبت‌نام کرد و از دفتر لایحه ثبت‌نام نمایندگان خارجی وزارت دادگستری خواست تا وی را از لیست نمایندگان خارجی حذف کند. وی سپس گفت: «اسرائیلی‌ها به دنبال لابی‌گری بودند تا برای تصویب قوانین لازم [برای تأمین بودجه اسرائیل] تلاش کند... آیا من هیئت اسرائیلی را شش ماه ترک می‌کردم تا در واشینگتن لابی‌گری کنم؟ سؤالات دیگری نیز وجود داشت. آیا باید هم چنان به عنوان نماینده اسرائیل ثبت‌نام می‌کردم؟ آیا درست بود که یک سفارت‌خانه لابی‌گری کند؟ سفارت‌خانه‌ها با وزارت خارجه صحبت می‌کردند و رأی‌دهنده‌های آمریکایی نیز با نماینده‌های خود در کنگره حرف می‌زدند.»
تبدیل دفتر اطلاعات اسرائیل به آیپک بدون تغییر در وظایف
کنین دستور بعدی وزارت دادگستری را مبنی بر لزوم ثبت‌نام دوباره وی به عنوان نماینده خارجی رژیم صهیونیستی، نادیده گرفت. در طول دهه 1950، "آژانس یهودی در بیت‌المقدس" با بودجه تل‌آویو به طور مخفیانه و با تأمین بودجه خبرنامه کنین موسوم به "گزارش خاورمیانه" در واقع دست مزد وی را پرداخت می‌کرد. دفتر محلی اف‌بی‌آی در واشنگتن خبرنامه گزارش خاورمیانه را "یک انتشارات افراطی ضد عرب، طرفدار اسرائیل و طرفدار صهیونیسم" توصیف کرد که "صراحتاً ماهیتی تبلیغاتی" دارد. آیپک تحت ریاست کنین دفاتر مختص به خود را در واشنگتن، نیویورک و کالیفرنیا تأسیس کرد. این سازمان آن چنان وظایف وزارت خارجه رژیم صهیونیستی را به عهده گرفت که نمایندگی‌های دفتر اطلاعات اسرائیل دیگر زائد به نظر می‌رسیدند و در نهایت نیز همگی بسته شدند. کنین و سازمان‌های لابی‌گر صهیونیست تاکتیک "بازسازی" خود را اتخاذ کردند تا در صورتی که افشای عمومی پول‌شویی و تجسس‌های جاسوسانه این لابی و یا دستور وزارت دادگستری مبنی بر ثبت‌نام به عنوان نمایندگان خارجی، باعث تهدید این سازمان‌ها شد، بتوانند از طریق ایجاد دفاتری با نام‌های جدید همچنان به فعالیت‌های خود ادامه دهند.
شکست آیپک در ادامه فعالیت‌های دفتر اطلاعات اسرائیل
آیپک هم چنان از تعداد بسیاری از تاکتیک‌های غیر مستقیم روابط عمومی استفاده می‌کند که به وسیله کنین معرفی شده‌اند. هر چند این کار را با مهارت بسیار کم‌تری انجام می‌دهد. در سال 2004، این سازمان تلاش کرد تا با انتشار اطلاعات سری دزدیده شده از دولت آمریکا در روزنامه "واشنگتن پست" نشان دهد که ایران درگیر "جنگ تمام عیار" با آمریکا است. اما این تلاش نتیجه عکس داد و به اتهام علیه کارکنان آیپک بنا به "لایحه جاسوسی" و در نتیجه تشکیل پرونده خجالت‌آوری با مظمون رسوایی این سازمان شد که هم‌اکنون در دادگاه استیناف واشنگتن وجود دارد. هم چنین تلاش مخفیانه مدیر سابق روابط عمومی آیپک برای اخراج اعضای اندیشکده‌های مختلف منتقد به لابی صهیونیست نیز ناکام ماند زیرا این نقشه به طور گسترده در اینترنت افشا شد. امروزه تلاش رسانه‌های عمومی و مطبوعات برای همراهی دائمی با آیپک و کوبیدن بر طبل جنگ، بیش‌تر و بیش‌تر با مانع تمسخر و ریشخند در فضای اینترنت مواجه می‌شود. "لایحه آزادی اطلاعات" هم چنان به روند دائم افشای اسناد و در اختیار عموم قرار گرفتن آن‌ها منجر می‌شود و مشخص می‌کند که چگونه آیپک (درست مثل شکل قبلی آن دفتر اطلاعات اسرائیل) نیز هم چنان بیش‌تر حکم بازوی وزارت خارجه رژیم صهیونیستی و موساد را دارد تا یک سازمان خیریه قانونی.
لزوم مقابله آمریکا با آیپک پیش از آن‌که این سازمان آمریکا را وارد جنگی فاجعه‌آور به خاطر رژیم صهیونیستی کند
هرچند مقامات ضد جاسوسی و هم چنین اعمال قانون در آمریکا تلاش کردند اما نتوانستند با آژانس خارجی مخفی آیپک در طول جنگ سرد مقابله کنند و یا آن را در چارچوب قانون محصور کنند. امروزه پی‌گیری منافع رژیم صهیونیستی به وسیله این لابی باعث شده تا تمام خاورمیانه با تهدید غرق شدن در جنگ مواجه و رشته‌های امید برای احیای اقتصاد جهانی نیز قطع شود. این موضوع که رژیم صهیونیستی مستقیماً آیپک را مدیریت می‌کند، دیگر نیازی به اثبات ندارد، چرا که "شیمون پرز" و "بنیامین نتانیاهو" برای ورود ناخوانده به سیاست‌های آمریکا در این سال انتخابات، از همین سازمان کمک می‌خواهند. فقط باید ببینیم چه زمانی آمریکایی‌های نگران از این ماجرا، با عصبانیت وارد صحنه می‌شوند و با آیپک مقابله می‌کنند. پیش از آن‌که اصول خارجی این سازمان، آمریکا را وارد جنگی فاجعه‌آمیز به خاطر رژیم صهیونیستی کند.
منبع: فارس