به گزارش
گرداب، همزمان با این پیشرفت ها،
تهدیدهای مختلف و متنوع موجود در فضاهای مجازی به ویژه در شبکه های
اجتماعی که مشخصه اصلی آن ها تعامل و ارتباط با سایر کاربران است، نگرانی
ها در مورد امنیت کودکان و نوجوانان را بسیار افزایش داده است.
یکی از
دلایل اهمیت این موضوع، آسیب پذیری بیشتر کودکان در فهم حریم خصوصی و
آگاهی از مسائل پیرامون آن است؛ برای مثال در ساده ترین شکل این آسیب
پذیری، ممکن است سیاست های حریم خصوصی در شبکه های اجتماعی به زبانی غیر
از زبان مادری به کودکان و نوجوانان نمایش داده شود که مسلما توسط کودک به
خوبی درک نمی شوند.
با توجه به آسیب پذیری آنان، نیاز است تا با آموزش
صحیح به کودکان و آگاه سازی آنها پیشگیری های لازم از اتفاقات احتمالی و
سواستفاده ها به عمل آید.
طیف این گونه آموزش ها، از آموزش کودکان
راجع به هویت مجازی آنها و ماندگاری اطلاعات منتشر شده از آنها در فضای
مجازی تا آگاه سازی والدین از چگونگی فرآیند های کنترلی کودکان گسترده
است.
نقش والدین و آگاهی آنها در برقراری امنیت و حریم خصوصی کودکان
در شبکه های اجتماعی انکار ناپذیر است؛ برای مثال، مادامی که والدین ندانند
که دستگاهی که برای بازی کودک خود تهیه کرده اند، توانایی اتصال به
اینترنت و احیانا عضویت در گروه های بازیکنان یک بازی خاص را نیز دارد، نمی
توانند کنترل های لازم را نیز انجام دهند.
* افزایش حداقل سن مجاز کودکان اروپایی برای استفاده از شبکه های اجتماعیتصویب
قوانین جدید در اروپا در راستای افزایش حداقل سن مجاز کودکان برای حضور در
شبکه های اجتماعی از 13 سال به 16 سال در اواخر سال 2015 نشان دهنده
وجود نگرانی هائی در سایر کشور ها در مورد استفاده کودکان از شبکه های
اجتماعی است.
علاوه براین، در یک نظرسنجی که در ژوئن 2014 در اسپانیا،
نشان می دهد که درصد قابل توجهی از والدین، از حضور کودکان 10 تا 17 ساله
خود در شبکه های اجتماعی و قرار دادن اطلاعات شخصی در دسترس عموم جلوگیری
به عمل آورده و یا فعالیت های کودکان توسط والدین نظارت می شود.
* اطلاعات شخصی کودکان در حال تبدیل شدن یه کالای تجاریاطلاعات شخصی کودکان همانند اطلاعات شخصی بزرگسالان، در حال تبدیل شدن به یک کالای تجاری است.
طبق
مطالعات انجام شده توسط تیم تحقیقاتی دکتر اگنس نارین، 95 درصد نوجوانان
انگلیسی نگران این مسئله هستند که اطلاعات شخصی شان در اختیار تبلیغ
کنندگان یا وبگاه های دیگر قرار گیرد.
همچنین از حدود 40 وبگاه محبوب
کودکان، تقریبا دو سوم آنها اطلاعات شخصی کودکان را (بعضا به صورت انتخابی)
برای دسترسی به بخش های مشخصی از وبگاه درخواست می کنند.
از نظر نوع
اطلاعات، 70 درصد این وبگاه ها نام، 53 درصد رایانامه، 43 درصد تاریخ
تولد، 40 درصد کد پستی، 24 درصد آدرس و 13 درصد شماره موبایل را درخواست می
کنند.
برخی کسب و کارها کودکان را توسط تحقیقات، کوییزها و مسابقات
هدف قرار می دهند و برای مثال اطلاعات شخصی آنها را مثل اطلاعات خانواده و
دوستانشان، بدون رضایت و آگاهی والدین جمع آوری می کنند.
دورنمای
برنده شدن یک جایزه یا دریافت یک سرویس رایگان یا دریافت تخفیف، می تواند
انگیزه کافی برای ارائه اطلاعات شخصی را ایجاد کند.
گزارش کمیته حریم
خصوصی دفتر استرالیا ( Australian Office of the Privacy Commissioner )
نشان می دهد که جوانان استرالیایی علاقه زیادی دارند تا جزئیات شخصی خود را
به منظور دریافت جوایز یا تخفیف دریافت کالا یا سرویس، ارائه دهند. حال
آنکه اغلب این پیشنهادات، در اصل اغوایی برای دریافت اطلاعات شخصی است.
به
دلیل آنکه ممکن است کودکان مدل تجاری بسیاری از سرویس های اینترنتی مانند
شبکه های اجتماعی و انجمن های برخط را به درستی درک نکنند، رغبت کسب
وکارها به داده های شخصی خود را دست کم می گیرند.
کاربران اغلب از
وجود یک بازار دوجانبه آگاه نیستند که به وسیله آن از یک طرف ارائه
دهندگان خدمات برخط، سرویس هایی را پیشنهاد می دهند و از طرف دیگر تجارت
خود را بر اساس اطلاعات شخصی کاربران انجام می دهند.
وقتی کودکان از
چنین سرویسی استفاده می کنند، چالش اصلی ارائه اطلاعات کافی در مورد اهداف و
حوزه استفاده از داده های شخصی و همچنین دریافت رضایت از والدین است.
علاوه
بر این، تنظیمات پیش فرض به ندرت در حالت بالاترین سطح حفاظت از حریم
خصوصی برای کاربران، از جمله کاربران کم سن و سال (کودکان) قرار می گیرد.
در نهایت، کودکان و والدین آنها با مشکلات مختلف و پیچیده تنظیمات حفظ حریم
خصوصی مواجه هستند.
** لزوم ارائه آموزش های لازم به کودکان در مورد استفاده صحیح از شبکه های اجتماعی
از
آنجا که با یک نگاه گذرا در جامعه خود، متوجه حضور پررنگ کودکان در شبکه
های اجتماعی و مهارت بالای آن ها در استفاده از وسایل ارتباطی مشاهده می
شویم، لازم است که آموزش های لازم در مورد خطرات موجود و نحوه استفاده
صحیح از این امکانات و بالطبع تاثیرات منفی استفاده بی حد و مرز از خدمات
موجود در اختیار کودکان و حتی والدین قرار گیرد.
چه بسا والدین نیز به
عنوان الگوی اصلی کودکان خود، در حین آموزش به آن ها، با خطرات و اصول
موجود در حوزه حفاظت از امنیت و حریم خصوصی آشناتر شوند و در نهایت اعتلای
کل اقشار جامعه حاصل شود.
به طور کلی خطرهایی که متوجه حریم خصوصی
کودکان است، در کشور های مختلف متفاوت بوده و به جو حاکم در جامعه، معیار
های فرهنگی و شرایط فیزیکی مانند میزان دسترسی به اینترنت بستگی دارد.
منبع: ماهر