به گزارش
گرداب، "رضا زمانی" اظهار کرد: وقتی بازی‌سازی اقدام به طراحی بازی مبتنی بر کامپیوتر می‌کند در زمان فروش بازی با مشکل بزرگی به نام ناشر مواجه می‌شود و همین علت موجب شده است که بسیاری از بازی‌هایی که در کشور تولید می‌شود، مبتنی بر موبایل باشد و در نتیجه در زمینه تولید بازی‌های PC از سایر کشورها عقب بمانیم.
این بازی‌ساز با تاکید بر اینکه بازی‌های تحت PC به دلیل حجم بالایی که دارند باید به صورت فیزیکی در بازار عرضه شوند، گفت: بازی‌هایی که در این سبک ساخته می‌شوند و نیاز به عرضه به بازار فیزیکی دارند نیاز به یک سیستم توزیع مالی مشخص و یک کانال توزیع تعیین شده دارند تا بتوانند بدون دغدغه فروش اقدام به تولید بازی کنند.
او ادامه داد: شاید مشکل اصلی در این حوزه مربوط به این باشد که هنوز دستگاه‌های نظارتی و سیاست‌گذار نتوانسته‌اند کمک چندانی در شکل‌گیری زیرساخت‌های لازم جهت کنترل عرضه و نشر این‌گونه بازی‌ها در داخل کشور کنند. در کشوری مثل ایران که در ابتدای مسیر بازی‌سازی قرار داریم دولت و دستگاه‌های متولی باید چند سالی را به صورت جدی از این صنعت حمایت کنند تا بخش‌های خصوصی تولیدکننده بتوانند بر روی پای خود بایستند.
وی همچنین تداوم حمایت‌های دولتی را یکی از مسایل تاثیرگذار در این صنعت دانست و اظهار کرد: در سال‌های گذشته شاهد بودیم که به یکباره بودجه‌های حمایتی این صنعت نصف یا صفر شد و تقریبا همه تیم‌های بازی‌سازی در آن سال‌ها از هم پاشید و اکثر توسعه‌دهندگان و برنامه‌نویسان جذب تیم‌های خارجی شده‌اند و این اتفاق، صنعت بازی‌سازی در ایران را چندین سال به عقب بازگرداند.
این کارشناس بازی‌های رایانه‌ای در ارتباط با اینکه چرا سبک بازی‌سازی و حتی کاربرانی که به عنوان بازیکن بازی می‌کنند در داخل و خارج از کشور با هم تفاوت دارد، تصریح کرد: سلیقه بازیکنان ایرانی با بازیکنان در سطح بین‌المللی متفاوت است و مردم در داخل بیشتر بازی‌هایی را که حس نوستالژی بر آن‌ها غالب است و از کاراکترهای خاص و قدیمی استفاده می‌کنند، می‌پسندند و به نوعی اساس این گیم‌ها از آیتم‌های استفاده شده در دهه‌های 50 یا 60 مورد قبول بوده است و به طور کلی می‌توان گفت که بازی‌سازی در کشور بر اساس یک محدوده جغرافیایی خاص ساخته می‌شود.
زمانی ادامه داد: بازی‌هایی مثل بازی سفینه یا شلیک‌های آتشین که توسط یک شرکت دانش‌بنیان طراحی و ساخته شده است بیشتر مورد پسند بازیکنان خارجی قرار می‌گیرد و متفاوت بودن سلیقه‌ها انتخاب یک بازی را برای مخاطب مشخص می‌کند. به‌عنوان مثال، بازی‌هایی که در سبک بین‌المللی ساخته می‌شوند با گرافیکی که پیشرفت تکنولوژی در جهان را مشخص می‌کند ساخته می‌شوند و از آنجایی که شاید پیشرفت تکنولوژی در داخل و خارج متفاوت است موجب شده که سلیقه مردم نیز نسبت به سلیقه بین‌المللی فاصله داشته باشد.
این کارشناس با بیان اینکه در کشوری مثل هند صادرات نرم‌افزاری و همچنین تولیدات بازی‌های رایانه‌ای بیشتر از فروش نفت درآمدزایی می‌کند، تاکید کرد: در ایران نیز باید همانند کشور هند به بازی‌سازی به عنوان یک صنعت نگاه کرد و این موضوع باعث خواهد شد که چه به لحاظ محتوایی و چه به لحاظ کاربران استفاده کننده از بازی‌ها، فاصله‌مان را با کشورهای پیشرفته کمتر کنیم و به نوعی هم‌سویی دیدگاهی ایجاد کنیم.