به گزارش گرداب، برای فرهنگ‌سازی رده‌بندی سنی در بازی‌های رایانه‌ای، مردم باید از محتوا، آسیب‌ها و خطرات بازی برای بچه‌هایشان مطلع شوند که در آن صورت بازی‌هایی را در اختیار کودکانشان قرار می‌دهند که نه تنها مشکلی برایشان ایجاد نکند، بلکه حتی نقاط مثبت‌ آنان را تقویت کند.

در ایران بیش از ۱۳ درصد کاربران اینترنت کودکان هستند؛ آن‌ها برای دستیابی به اطلاعات، برقراری ارتباط با دوستان و اعضای خانواده، انجام تکالیف درسی، دانلود موسیقی و فیلم و البته بازی رایانه‌ای به اینترنت مراجعه می‌کنند. هم‌اکنون استفاده از رایانه و فناوری‌های دیجیتال بخش عمده‌ای از اوقات فراغت کودکان ایرانی را به خود اختصاص می‌دهد. به همین دلیل فضای مجازی را باید از هر دو منظر فرصت‌ها و تهدیدها مورد توجه قرار داد.

فضای مجازی برای استفاده در موارد متعددی مفید است؛ هرچند خطرات بالقوه و بالفعلی برای فرزندان در این فضا نیز وجود دارد که لازم است با مشارکت همه ذی‌نفعان تدبیری هوشمندانه اتخاذ شود که این مهم نه‌فقط در ایران بلکه در بسیاری از کشورهای جهان امری مقبول و در حال پیگیری است.

خسرو کردمیهن - معاون نظارت و ارزش‌یابی بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای - در گفت‌وگو با ایسنا درباره رده‌بندی بازی‌های رایانه‌ای توضیح داد: رده‌بندی سنی از نظر محتوایی بازی‌هاست که در همه جای دنیا نیز قبل از این‌که یک بازی به مرحله انتشار برسد، اتفاق می‌افتد و بازی تحت بررسی رده‌بندی سنی و محتوایی قرار می‌گیرد. در ایران هم کارشناسان اسرا که رده‌بندی سنی بازی‌های رایانه‌ای را برعهده دارد، بازی را به‌طول کامل بررسی می‌کنند.

وی در ادامه با بیان این‌که رده‌های سنی که به بازی‌ها داده می‌شود، بر اساس شرایط سنی است که شامل مثبت هفت، ۱۲، ۱۵ و ۱۸ می‌شود، افزود: اگر یک بازی مغایر با فرهنگ اسلامی، بومی و ایرانی باشد، طبعا رای نمی‌آورد و رده نمی‌گیرد اما اگر مغایر نباشد و مشکلی مغایر با فرهنگ ما نداشته باشد، رده می‌گیرد.

رئیس ستاد مبارزه با بازی‌های غیرمجاز رایانه‌ای خاطرنشان کرد: بهترین گزینه برای فرهنگ‌سازی صداوسیماست اما با وجود مشکلاتی که وجود داشته از جمله عدم همکاری صدا و سیما، به اشکال مختلف در طول سال‌های گذشته تمام تلاشمان بر این بوده که این موضوع را در بین آحاد مردم جا بیندازیم و البته اقبال عمومی مردم به این موضوع فرهنگ‌سازی هم با توجه به امکانات و استطاعتی که بنیاد داشته، رضایت‌بخش بوده است و توانسته به قشر زیادی از مخاطبان فرهنگ‌سازی این رده‌بندی سنی را آموزش دهد.

معاون نظارت و ارزش‌یابی بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای با اشاره به بخش ارتباطات مردمی بنیاد بازی‌ها بیان کرد: ما با مردم ارتباط می‌گیریم برای این‌که این آگاهی را بدهیم که چه بازی‌هایی را در اختیار کودکانشان قرار دهند و آن‌ها هم به شدت استقبال می‌کنند از این‌که این بررسی محتوایی صورت بگیرد و بتوانند با آسودگی خاطر بازی‌ها را در اختیار کودکانشان قرار دهند.

کردمیهن با تاکید بر اهمیت اطلاع‌رسانی به افراد، اظهار کرد: بهترین شکل کنترل بازار بازی‌های غیرمجاز رایانه‌ای داشتن اطلاع برای خود مردم است. اگر ما بخواهیم در هر فروشگاه یک ناظر بگذاریم، باز هم موفق نخواهیم بود، مادامی که مردم از محتوا، آسیب‌ها و خطرات بازی برای بچه‌هایشان مطلع شوند. وقتی این اطلاعات تکمیل شود طبیعتا بازی‌هایی را انتخاب می‌کنند و در اختیار کودکانشان قرار می‌دهند که مشکلی برای آن‌ها ایجاد نکند و بلکه حتی نقاط مثبت‌شان را تقویت کند.

وی ادامه داد: اگر بازی‌های غیرمجاز توسط مردم و مخاطبان انتخاب و درخواست نشود و متقاضی نداشته باشد، به صورت خودکار بازارش از بین می‌رود و ما هیچ نگرانی و دغدغه‌ای در این حوزه نداریم. تمام درخواست ما نیز این است که به اشکال مختلف بحث رده‌بندی سنی و دقت نظر مردم روی محتوای بازی‌ها و این‌که این بازی اصلا مجاز هست یا نه و اگر مجاز است برای چه سنی قابلیت استفاده را دارد، برطرف شود که در آن صورت دغدغه‌ای دراین باره نخواهیم داشت.

پیش از این هم عضو هیات عامل سازمان فناوری اطلاعات با بیان این‌که در دنیا مقوله رتبه‌بندی محتوا انجام می‌شودو بسیار حائز اهمیت است، اظهار کرده بود: فیلم‌ها، کتاب‌ها، بازی‌ها و همه محصولات فرهنگی در دنیا رتبه‌بندی می‌شود. حتی فارغ از مباحث دینی و مذهبی این رتبه‌بندی انجام شده است و برای بحث خشونت و مباحث جنسی که ممکن است برای کودک مناسب نباشد، در کشورهای لیبرال هم موانعی را ایجاد کردند، البته در کشور ما مسائل شرعی هم اهمیت دارد.

خسرو سلجوقی هم‌چنین خاطرنشان کرده بود: حتی خود محصولاتی که برای کودک مناسب است، برای سنین مختلف رتبه‌بندی می‌شود. در حال حاضر در کشور برای بازی‌های رایانه‌ای این رتبه‌بندی انجام شده اما خانواده‌ها آگاه نیستند که این رتبه‌بندی مناسب سن کودکشان هست یا خیر و خیلی کم از آن استفاده می‌شود. درصورتی که والدین باید دسترسی کودک را بر اساس رتبه‌بندی محتواهایی که انجام شده در اختیارشان قرار دهند. مانند یک کتاب‌فروشی که ممکن است همه کتاب‌ها برای کودک مناسب نباشد و کتاب‌ها متناسب با سن، جنس و علاقه کودک رتبه‌بندی می‌شود و به انتخاب آن‌ها کمک می‌کند.